Nadat vorige week de kandidaat-Sandy’s de nieuwe reeks ‘Op Zoek Naar…’ mochten openen, waarbij Melissa het strijdtoneel moest verlaten, was het gisteren de beurt aan de Danny’s. Acht kandidaten namen het tegen elkaar op met hun eerste solo-optreden, op zoek naar de hoofdrolspelers in Grease. Toen de rookwolken waren opgetrokken, bleek uiteindelijk Jeffrey de minste stemmen te hebben gekregen van het publiek; hij wordt in ieder geval niet de nieuwe Danny.

Naar aanleiding van reacties online, zowel op onze social media als op openbare tijdlijnen, een disclaimer vooraf. Zowel vorige week als deze week hebben we de liveshow in de studio bijgewoond, alsook naderhand de televisieregistratie terug gekeken. Onze bevindingen zijn voor een groot deel gebaseerd op de live-vertoning, aangezien daarmee de eerste en sterkste indruk wordt gemaakt. Het stemmen wordt echter volledig door het publiek gedaan, waarvan uiteraard het grootste deel alleen de televisie-uitzending ziet. Met name het geluid is doorgaans in de studio veel beter dan op TV; sommige kandidaten vliegen op TV hard uit de bocht, terwijl dat in de studio veel minder opvalt. Wat weer in het voordeel van de performance op TV uitpakt is de staging en camera-acting; dat is (uiteraard) gericht op de televisieregistratie, waardoor de inleving op TV sterker overkomt. In onze bevindingen proberen we zoveel mogelijk tot een uitgebalanceerd oordeel te komen, gebaseerd op zowel de live-vertoning als de televisie-uitzending.

In het openingsnummer, een mash-up van High School Musical en Grease, zagen we ook de zeven overgebleven Sandy’s weer. Ze kwamen wat meer ontspannen over dan vorige week, deels doordat er voor hen nu niets op het spel stond, maar zeker ook omdat ze qua ervaring een live-uitzending voorlopen op de Danny’s. Je kunt de kandidaten nú al zien groeien in de wedstrijd.

Shay trapte af met een gedurfde uitvoering van Beggin’, niet zoals we het uit de musical Jersey Boys kennen, maar zoals de Italiaanse rockband Måneskin het heeft uitgebracht. Er zat af en toe wat onzekerheid op zijn stem en hoewel foutloos uitgevoerd, leken ook de dansmoves nog niet helemaal in zijn systeem te zitten. Als auditie-act echter zeer geslaagd, want hij bewees een prachtige stem te hebben, goed te kunnen dansen en over een uitstekende dictie te beschikken, moeiteloos schakelend tussen zang en rap. Wat meer ontspanning zou zijn performance ten goede komen en gebaseerd op zijn optreden in deze liveshow kan hij het vertrouwen hebben dat dat goed komt. Hij is een gedreven kandidaat, die zeker de mogelijkheid heeft om ver te komen.

Het contrast met Jeffrey was groot, niet alleen wat betreft nummerkeuze (Come What May, uit Moulin Rouge), maar ook qua energie. Zijn comfort-zone is dans en daar had hij nu helemaal niets aan. Het grootste deel van zijn optreden moest hij blijven zitten en alleen met stem en mimiek het ingetogen nummer brengen. Dat hij er niet in slaagde om het nummer spannend te houden is geen schande, maar wel jammer voor zijn kans om door te gaan. Geen verrassing dat hij hiermee tot een sing-off werd veroordeeld.

Davy had meer geluk met Shut Up and Dance, van Walk the Moon. Met veel energie, opzwepende dans en samenspel met een danseres kon hij zijn totaalplaatje beter presenteren. De component zang was daarin nog onvoldoende sterk, al leek dat op TV een groter probleem te zijn dan in de studio. Om écht kans te maken zal hij echter moeten laten zien (en vooral horen) dat hij wel degelijk over een goede zangstem beschikt.

Die zang zit bij Dylan wel goed. Als singer-songwriter kan hij uitstekend overweg met materiaal zoals het Tarzan-nummer You’ll Be in my Heart. Hij heeft een heerlijke stem en in weerwil van twijfels bij de jury of hij het Danny-type wel is, een kandidaat om rekening mee te houden. Dat hij toch in de sing-off kwam, is mogelijk – net als bij Jeffrey – het gevolg van de nummerkeuze. In beide gevallen een rustige ballad, waar het energie-niveau laag is en dans niet aan de orde komt. Óf Dylan kan dansen als een Danny zal hij in het vervolg van de reeks mogen en moeten aantonen; het publiek verkoos hem boven Jeffrey en dat is zowel op basis van beider solo’s als uitvoering van de sing-off (Bridge over Troubled Water) terecht.

Victor liet in Goldband’s Noodgeval zien dat hij in ieder geval de guitige Danny kan spelen, met sterke dansmoves en dito stem. Hij pakt het publiek in en dat leverde hem voldoende stemmen op voor de volgende ronde. Hij is goed verstaanbaar, al is zijn Vlaamse accent wellicht nog te sterk aanwezig. Was dit een Vlaamse zoektocht, dan was hij topfavoriet, nu blijft er nog enige twijfel of hij voldoende kan appelleren aan het Nederlandse televisiepubliek.

Paul mag op basis van zijn uitvoering van California Dreamin’ gezien worden als één van de favorieten. Ook hij moest het doen met een ballad, maar zijn stem is zó sterk en met zoveel controle, dat hij schijnbaar moeiteloos een indrukwekkende perfomance gaf, die van begin tot einde boeide en emotioneerde – ook bij hemzelf. De opmerking van Jim over zijn haarkleur was wellicht wat vreemd, maar geeft wel aan dat slechts in dat soort details getwijfeld wordt of hij wel een Danny Zuko zou kunnen zijn. Vooralsnog is hij een herkenbare kandidaat, een aandachtsmagneet die in zekere zin doet denken aan Adam Lambert, van een niveau waar velen van mogen dromen.

Jarno kreeg het meest veelzijdige nummer voor een musical-auditie. Met Sting’s Englishman in New York kon hij alle facetten van het musicalvak laten zien; zang, dans, acteren en tekstbehandeling, alles kwam aan bod. Niet alles kwam even goed uit de verf, want zijn British accent viel af en toe weg en het acteren was een beetje over the top, maar toch een puike prestatie, waarmee hij aantoonde een multi-talent te zijn dat nodig is voor de hoofdrol in een grote musical.

Tristan pakte uit in een nummer dat wellicht het dichtst bij de rol van Danny stond van allemaal. Hij pakte de rock ’n roll sfeer van Crazy Little Things goed op, zat wellicht wat té veel in zijn rol, want net als bij Jarno zat het overacteren een beetje dwars, vooral in de mimiek. Vocaal kon hij het prima aan; gekoppeld aan zijn uitstraling is dat een prima basis voor de hoge positie.

In de sing-off zat met name Jeffrey er een paar keer flink naast, waar Dylan vocaal wel overeind bleef. Of het veel invloed heeft gehad op het stemgedrag is nog maar de vraag, want het online stemmen tijdens de sing-off liet lange tijd de verkeerde kandidaten zien als keuze, n.l. de Sandy’s uit de sing-off van vorige week. Zegevierde vorige week paars over roze, deze week viel het muntje de andere kant op. Dylen/roze gaat door en Jeffrey/paars moest definitief naar huis.

Deze editie van ‘Op Zoek Naar…’ opende vorige week met een magere 631.000 kijkers, vooral vanwege concurrentie van de Mask Singer. Deze week was het nog een slag erger; tegenover de finale van de Masked Singer (2.173.000 kijkers) behaalde ‘Op Zoek Naar…’ nog maar 500.000 kijkers. Deze kandidaten verdienen een groter publiek en het is te hopen dat de weg omhoog volgende week wordt ingeslagen. De onderlinge strijd is er overigens niet minder interessant door; niet alleen heeft het publiek altijd gelijk, andersom geldt dat ook. Wie niet kijkt mist een nog steeds een zeer vermakelijk programma. Aanvullend op het online commentaar: geef de jury een échte stem, of zet een streep door de sing-off en geef de kandidaten nog een spetterend groepsnummer, waarin ze in een gelijkwaardig speelveld kunnen laten zien wat ze in hun mars hebben. Nu mochten de Sandy’s dat wel doen, maar voor hun wedstrijd maakt het geen verschil.

Tot slot, het traditionele lijstje: de kopgroep bestaat uit Paul, Shay, Tristan en Victor. Davy, Jarno en Dylan moeten meer laten zien om aansluiting te houden.

Je kunt alle optredens hier terugkijken.

Frank

Foto’s: Elvin Boer

---