Lone van Roosendaal liep bijna een nieuwe hoofdrol mis. In Zorro moet de van oorsprong Duitse blondine zuidelijke gepassioneerdheid uitstralen. “Na de eerste auditie kreeg ik te horen dat ik niet was wie ze zochten. Ik moest een paar weken later terugkomen om te laten zien dat ik het wél kon.”
“Het was een pittige scène, het moest overkomen als: ’ik weet hoe ik jou moet versieren’. Bij Noord-Europese vrouwen krijgt dat toch snel iets hautains. Inez, mijn rol, laat heel duidelijk weten wat ze wilt en dat zit ook echt in mij, maar de tweede keer heb ik het meer met een gevoel van plezier gedaan, met een lach in plaats van dat onderkoelde. Dat werkte.”
Lone, bekend van o.a. de tv-serie Voetbalvrouwen en haar hoofdrol in Mamma Mia!: “Het is wel een gevoel waar ik naar op zoek moet, het is geen automatisch gedrag. Inez is een warme, gepassioneerde vrouw. Nou, gepassioneerd ben ik ook, maar dan wel op een Noord-Europese manier. Het is echt een cultuurding.”
De musical Zorro is gebaseerd op het gelijknamige boek van Isabel Allende, een geschiedenis over een gemaskerde strijder die wordt verscheurd tussen zijn strijd voor rechtvaardigheid en de liefde.
“Inez is een zigeunervrouw die altijd aan de onderkant van de samenleving heeft geleefd. Ze is waarschijnlijk wel eens verkracht en mishandeld, maar dit type vrouw laat zich er niet onder krijgen. Ze heeft bagage, maar komt er juist sterker uit. Het leven leuk blijven vinden, dat staat centraal.”
Die levenslustigheid is nauw verbonden met de authentieke Spaanse Flamenco. Zorro zit vol met de opzwepende muziek van de Gipsy Kings. Lone is nu al aan danslessen begonnen. “Ik ben zo’n amateur wat dit betreft. Ik kom een eindje mee, voor de musical Sweet Charity heb ik ook veel moeten dansen, maar technisch gezien ben ik gewoon geen danseres. Flamencodansen is wel erg leuk en in alles mijn stijl dans. Schouders omlaag en ellebogen naar buiten. Dit ben ik! Ik hoef de dans niet perfect te beheersen, dat is ook niet te doen als het niet in je bloed zit. Maar ik wil wel precies weten hoe die bewegingen in elkaar zitten. Je moet straks niet zo’n Hollandse vrouw zien die probeert te Flamencodansen, dat is lelijk. Mensen moeten vergeten dat ik het ben en niet Lone met een donkere pruik op.”
De blondine besluit: “Zorro is belangrijk voor me, omdat ik hierin kan laten zien dat ik zo’n goede actrice ben die dat kan bereiken. Misschien ben ik nu wel heel pretentieus en krijg ik het niet voor elkaar, maar het is wel de insteek.”
Bron: Hanna Gillissen, De Telegraaf