In redelijke staat van opwinding gisteravond richting het Beatrixtheater vertrokken. Na (nu al!) lovende woorden over We Will Rock you gelezen te hebben, was het nu al mijn beurt om te gaan kijken. Wat had ik er zin in, want zó benieuwd. Ik heb totaal geen idee wat ik moet verwachten, want heb de show nog niet gezien in Londen of Duitsland.

Eenmaal aangekomen het castbord gecheckt en al gauw bleek de gehele A cast aanwezig, behalve dan Floortje, die rol werd nu gespeeld door Laurie Reijs, de tweede understudy. Verrassend natuurlijk, dat een tweede understudy al speelt, maar mij maakte het niet uit. Wel had ik ergens vernomen, dat Daniëlle Veneman eigenlijk op zou gaan als “Killer Queen”, maar Pia Douwes stond gewoon op het castbord. Heel eerlijk gezegd, had ik gehoopt op Daniëlle, want sinds juffrouw Sandra uit Love me Tender was ik haar gaan bewonderen.Er is een gevarieerd publiek, ook veel echte Queenfans, dus dat zorgt al voor een andere sfeer. Ook kreeg ik de indruk, dat er veel genodigden waren, vrienden/kennissen van de cast en mensen uit het vak. De zaal zat in ieder geval vol en dat is altijd heerlijk.

Op rij 5 in het midden gezeten, had ik natuurlijk een perfect overzicht, maar ook dicht genoeg bij het podium om mimiek goed te kunnen zien. Persoonlijk ben ik er daar erg van, dichtbij meemaken. Gezien het enorme decor met allerlei effecten, zijn de eerste rijen nu niet meteen de beste, maar ik zat tóp.Dan begint het; meteen ben ik onder de indruk van het podium, het volume van de muziek en het spectaculaire begin. Wow, dit belooft echt een gewéldige show te worden. Over het verhaal zal ik niet uitweiden (zie recensie 2de tryout), maar voor mij werkt het. Eigenlijk had ik verwacht, dat ik me zou storen aan het magere verhaal, zoals ik dat in het begin bij Love me Tender ook had, maar dit loopt en klinkt geloofwaardig. Wat raar is, omdat het in de toekomst speelt en flauwekul is, maar toch werkt het. Meteen ga je mee in het verhaal van Scaramouche, het meisje dat geen meeloper wil zijn en anders is en ook Galileo, die allerlei stemmen in zijn hoofd hoort en zich ook niet in deze gekunstelde plastic wereld thuis voelt. Uiteraard is John Vooijs fantástisch in deze rol. Groot fan van zijn stem, heb ik ook wel eens toe moeten geven, dat zijn acteerwerk misschien wel achter blijft, maar als Galileo is hij grappig, lief, aandoenlijk en vooral héél geloofwaardig. Dat daar dan zo’n wereldstem bij zit, maakt John echt de ster van de show. Hij heeft me laten lachen, maar zeker ook emotioneel gekregen, nogal voor de hand liggend bij het nummer “Who wants to live forever”, maar ook bij “Bohemian Rapsody”, kreeg ik een brok in mijn keel. Zo mooi en puur gezongen, maar ook de “rauwe” gedeeltes zijn van hoge klasse. Ik wil méér John Vooijs! Ik wil meer WWRY! Van de stem van Marjolein Teepen ben ik niet zo gecharmeerd, maar bij de showcase in Paradiso al gehoord, dat ze al veel beter was dan eerder en nu moet ik eerlijk zeggen, dat Marjolein deze rol fantastisch neerzet. Hoewel ik haar zang toch nog vaak “geschreeuwd” vind, zet ze een geloofwaardig personage neer, met veel kracht en dat uit zo’n klein meisje. Ze heeft een ontzettende, geweldige komische timing en ik moet dan ook regelmatig enorm om haar lachen. Later in de tweede acte vind ik het wel jammer, dat ze niet wat serieuzer wordt en altijd blijft hangen in het grappige, maar goed, zo is het stuk nu eenmaal geschreven. Overigens is dat wel het probleem met de humor in deze voorstelling. Regelmatig echt hardop geschaterd, maar er zitten ook zeker wat tenenkrommende grappen a la Crazy Shopping in, waarvan ik me dan afvraag of dat moet. Zo is met Dries Roelvink aankomen, voor mij iets te gemakkelijk. Laten we die man nu eens niet noemen. Zo zijn er nog wel meer dingen waarbij ik mijn wenkbrauwen optrok, maar goed, humor is heel persoonlijk. Er zullen tijdens deze tryouts vast nog wel wat grappen worden aangepast.

De spectaculaire opkomst van “Killer Queen” is nog extra apart, omdat het tóch Daniëlle Veneman blijkt te zijn. Ik ben blij, weet zeker, dat zij dit fenomenaal doet en Pia zie ik toch vast nog wel. Ze stelt zeker niet teleur….wow wat een powerwoman. De kostuums, vooral de lange jassen, staan haar fantástisch en zijn voor mij zeker het hoogtepunt in de kleding. Schitterend. Alle kostuums zijn prachtig en kleurrijk, maar the Queen is echt de koningin hoor. Prachtig. Danïelle is van wereldklasse en ik geniet elke minuut dat zij op het podium staat. Hier en daar hoor ik al geluiden van “Who needs Pia?”  Ik hoor daar zeker bij, ik heb gewoon mijn bedenkingen over of deze rol bij Pia past en bij Daniëlle past hij zeker.  De rol van Paul Donkers (Khashoggi) blijft voor mij ook wat vaag, hij zingt prima, acteert ook goed, maar hoe het nou precies zit tussen hem en KQ is niet helemaal duidelijk. Het verhaal is trouwens toch ondergeschikt aan de geweldige Queen muziek. Het was echt genieten om al die schitterende nummers voorbij te horen komen. Hoewel ik niet echt een Queenfan ben, ben ik wel van de Queengeneratie en een zeker jeugdsentiment speelt dan ook mee. Zeker moet ik nog vermelden, dat Charly Luske mij ook zeer verrast heeft. Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen, dat ik hem nog niet eerder live had horen zingen, maar ik had deze voorstelling eigenlijk geboekt voor John en Martin van der Starre. Een zekere teleurstelling had ik wel, na de blessure van Martin. Maar….niet nodig hoor, Charly is geweldig en heb ademloos naar hem geluisterd en gekeken. De rol is wel véél kleiner dan ik had verwacht, maar wat hij doet, doet hij gewéldig. Ook Charly zie ik graag nog een keer. Zijn “maatje” Ozzy werd dus gespeeld door Laurie Reijs. Ze bleef de hele voorstelling wel wat onzeker, logisch de eerste keer, maar heeft zeker een krachtige stem. Jammer was, dat met name in de eerste acte, haar microfoon niet goed stond, waardoor het allemaal wat minder goed klonk. Waar bij de rest van de hoofdrollen, de performance al echt stond, had ik het gevoel bij Laurie dat ze nog wat tijd nodig had. Wellicht moest ze heel onverwacht op en dan is het zéker een compliment waard. Goed gedaan. Ben nu wel extra benieuwd naar Floortje. En dan de band…..fantastisch. Nu werken ze natuurlijk ook met verschrikkelijk goed materiaal, maar wat een band. Wat een power en wat staat het geluid toch heerlijk hard. Het is zo’n andere ervaring dan de bij Joseph of Mamma Mia zitten in het Beatrix Theater. Het is geen concert, het is geen musical, het is geen toneelstuk….wat is het dan wel? Het is We Will Rock you!!!

Een geweldige ervaring rijker sta ik op uit mijn stoel en ben dolblij, dat ik zaterdag gewoon alweer ga en ik kan niet wachten. Ondertussen John nóg meer gaan bewonderen, wat een heerlijke stem heeft hij en ik verheug me om hem wéér te horen en zien. Stiekem betrap ik mezelf erop, dat ook voor andere dagen alweer naar kaartjes kijk. Ik ben om, ik ben fán, ik ga vaker…ik wil meer WE WILL ROCK YOU!!!!
Evelyn