Vijf vragen aan … Carolina Mout
In het kader van de rubriek ‘Vijf vragen aan…’ legt MusicalJournaal deze keer vijf vragen voor aan Carolina Mout.
1) Je hebt onlangs meegewerkt aan Maria!, de openingsvoorstelling van het festival “50 jaar musical in Nederland” in theater M-Lab. Hoe kijk je hierop terug?
Carolina: Ik vond het enig! Wilde altijd al een keer met Daniël Cohen werken (schrijver en regisseur), en ik heb het ook ontzettend leuk gehad met de rest van de cast. Hoe vaak komt het nou voor dat je een prettig gestoorde diva kunt spelen? Maar het was wel hysterisch, hoor, om in twee weken zo’n script erin te krijgen … en de nummers waren ook niet eenvoudig. Bovendien werd ik behoorlijk ziek, maar the show must go on, dus dat was wel pittig. De voorstelling werd zo goed ontvangen, dat het achteraf wel jammer is, dat we niet nog wat langer door konden spelen.
2) Zelf kom je nog niet aan die 50 jaar, wel is het dit jaar ook voor jou een jubileum: 25 jaar in het vak. Wat zou je nog wel eens over willen doen en waarom?
Carolina: Ik ben zelf al wel bijna 50, hoor, 48, om precies te zijn en daarvan inderdaad 25 jaar in de showbizz. Ik heb zoveel gedaan en zoveel verschillende dingen, en dat vind ik nou juist meteen leuk aan mijn carrière. Ik hou van afwisseling, niet van herhaling, maar dat heeft wel als gevolg dat mensen me wel eens vragen: wat ben je nou precies: actrice of zangeres, of voice over of docent? Ik ben het allemaal! Maar: ik had in de jaren tachtig met drie andere vrouwen een muziektheatergroep: De Meisjes, en dat was wel heel erg mijn kindje, maar toen waren we nog zo jong en onbewust, dat ik achteraf denk dat ik daar wel wat meer van had kunnen genieten. Het theater maken zit ook heel erg in mijn bloed en daarom ben ik daar nu ook weer mee bezig, ik heb nog wel een paar eieren te leggen…
3) Je geeft, naast je theaterwerkzaamheden, ook les aan de Hogeschool Dansacademie Lucia Marthas, het conservatorium Groningen en InHolland Haarlem, afdeling musical; wat vind je belangrijk om aan je studenten mee te geven, gebaseerd op jouw ervaring?
Carolina: Van het lesgeven ontvang ik ook heel veel! Ik heb altijd zo’n lol met mijn studenten en het houdt me aan de basis: wat is ook al weer belangrijk? Ik vind het heel belangrijk dat men leert om authentiek en ambachtelijk te zijn. Dus: ga uit van wat jou uniek maakt en probeer dat uit te buiten, maar ook: blijf altijd open om te leren en je te ontwikkelen, want er is altijd ruimte voor verbetering! En realiseer je dat een deel van ons werk bestaat uit incasseren en doorzetten. Maar vergeet ook niet jezelf (en anderen) te relativeren, want we hebben dit vak ook gekozen om het leuk te hebben!
4) Op 10 juni a.s. zal naar verwachting Staatssecretaris Zijlstra aan de Tweede Kamer presenteren hoe de aangekondigde bezuinigingen van E 200 miljoen in de culturele sector ingevuld gaan worden. Waar ben je het meest bang voor? Zie je ook nieuwe kansen?
Carolina: Ik vraag me wel eens af of we ons genoeg realiseren hoe belangrijk kunst is voor onze algemene ontwikkeling, onze innerlijke beschaving. Maar tegelijkertijd zie ik ook dat we een beetje verwend zijn geraakt in Nederland met alle mogelijkheden van uitkeringen en subsidie enz. Ik ben erg voor ondernemen, maar snap ook dat niet iedereen daar altijd toe in staat is. Toch zie ik nu al allerlei burgerlijke initiatieven ontstaan, zoals de beeldenroute in Amsterdam Zuid en de opera bij Paleis Soestdijk (‘Orfeo ed Euridice’, red.); enorme ondernemingen, allemaal bekostigd door particulieren, dat vind ik geweldig. Zoals ik nu ook mijn nieuwe show uit eigen zak betaal… zo hoop ik anderen te inspireren om ook risico’s te durven nemen. Ik hoop natuurlijk wel van harte dat het publiek zich ook niet laat ontmoedigen en toch naar het theater blijft komen, misschien wat selectiever, maar dat geeft niet. Er is zoveel moois; ook in het kleine circuit.
5) Vanaf 27 augustus 2011 ben je met ‘Mout en de Zware Jongens’ te zien in Het Werkteater in Amsterdam. Wat mogen we verwachten van die voorstelling?
Carolina: Het wordt een hele dynamische show, met zeer uiteenlopend repertoire, van heel intiem en eerlijk tot heel swingend en uitbundig! Pop, soul, salsa, kleinkunst, chanson; alles zit erin. We willen een beetje een nachtclubachtig sfeertje neerzetten; misschien kun je het wel moderne revue noemen. Ik ben ontzettend trots op mijn zware jongens: zij zijn moderne danseressen van een andere generatie, dat maakt het ook interessant voor jongere mensen. Maar tegelijkertijd vertel ik veel over mezelf en over hoe ik in het leven sta en daarin komen weer hele andere aspecten naar voren. We hebben prachtige liedjes, alles is heel mooi in vorm gezet door een aantal fantastische choreografen, en natuurlijk valt er veel te lachen. Ik ben dol op goed entertainment; er moet veel te zien en te beleven zijn, maar ik wil mensen ook ontroeren en raken. Daarvoor sta ik in het theater, -eigenlijk heel ouderwets,- een lach en een traan.
MusicalJournaal dankt Carolina hartelijk voor haar medewerking. Wil je meer over haar weten, kijk dan op haar site: www.carolinamout.nl. De kaartverkoop voor haar nieuwe voorstelling ‘Mout en de Zware Jongens’ in Het Werkteater is inmiddels gestart, zie www.werkteater.com.
Stefanie