Na 2 weken van try-outs werden de “rockers” van We Will Rock You dan officieel voorgesteld aan het Nederlandse publiek. Aan de première hiervan ging in dit geval niet alleen een serie try-outs vooraf, maar werd ook een heuse “showcase” in rocktempel Paradiso georganiseerd voor pers en Queen- en musicalfans. Daarnaast werd aangekondigd dat Queen-leden Brian May en Roger Taylor aanwezig zouden zijn – én dat Brian waarschijnlijk een nummer zou meespelen, al bleef nog geheim welk nummer dat zou worden.

Dit keer werd ook een aantal die-hard Queen-fans in de gelegenheid gesteld om toegangskaarten te kopen voor deze première. Als klap op de vuurpijl werd daags voor de première nog bekend gemaakt dat er binnen 10 minuten nog kaarten verkocht zouden worden, exclusief aan de kassa van het Beatrix Theater. Leuk voor de belangstellenden die in de buurt woonden, maar veel fans werden alsnog teleurgesteld, omdat ze niet op tijd hierop konden anticiperen. Zij konden zich troosten met de gedachte dat ze geen €50 hoefden te betalen voor een vijfderangskaart waar normaal gesproken een prijs van €25 op staat.

De première zelf was een echt “rode loper event”; fans & genodigden mochten tussen de dranghekken paraderen, daarbij gade geslagen door pers en publiek. Binnenin het Beatrix Theater bleek dat de behandeling van de toeschouwers geheel in lijn was met het thema van de rock-musical; genodigden (uiteraard de gebruikelijke namen die in meer dan voldoende mate door de “vakbladen” beschreven zullen gaan worden) kregen als echte “Ga Ga-boys & girls” een zwarte polsband, terwijl de “Bohemian fans” het moesten doen met een oranje polsband. In de foyer leek het even op een verbroedering van de Ga Ga’s en Bohemians… Het standbeeld van Freddy torende boven iedereen uit en hij leek tevreden…

Hoewel de toeganskaarten aangaven dat de voorstelling om 20.00 uur zou beginnen, werden de gasten al om 19.20 gemaand hun zitplaatsen in te nemen. De eerste rijen van de zaal werden bezet door de Queen-fans, die met hun enthousiasme de rest van de zaal zouden meesleuren. Om 19.40 klonken de eerste noten en mocht Rutger LePoole zijn openingsscene als DJ spelen.

De cast leek wat nerveus, hetgeen met name in de vocale partijen te merken was. Pia klonk af en toe zo schel dat het een schrik-reactie teweeg bracht bij het publiek. John zong daarintegen als vanouds elke noot raak, maar hoe kan het ook anders, als de rol zó op je lijf geschreven lijkt. Zelfs Freddy zou tevreden zijn hierover, en wat mij betreft mag John een (iets kleiner) standbeeld naast dat van Freddy krijgen. Charly Luske blijkt gelukkig een prima vervanger voor Martin van der Starre te zijn. De laatste toonde zich een echte “Britney Spears” door op krukken toch de trappen van het Beatrix Theater te trotseren om zijn rockende collega’s te kunnen zien. Het was al eerder duidelijk dat Floortje Smit het moet afleggen tegen de routine en professionaliteit van haar musical-collega’s. Vocaal viel het nog wel mee (al was ze duidelijk een stuk minder stemvast dan bij de try-outs), maar vooral in haar dans en beweging op het toneel komt ze onbeholpen over. Paul Donkers kan uitblinken in het nummer “Seven Seas of Rhye”, maar de chemie met Pia is niet erg sterk. Marjolein Teepen zet een scherpe Scaramouche neer, maar het is toch een typetje dat weinig dimensies kent. De vraag is of ze in staat is om dat de komende weken of maanden wat meer diepgang te geven of verder uit te diepen.

De muziek is onovertroffen en gelukkig in meerderheid in de originele (oude) engelse taal. De Queen-fans op de eerste rijen gingen uit hun dak, waardoor ook de Ga Ga’s daarachter wat losser raakten. In de pauze na de eerste akte werd door de ingehuurde Globalsoft politie een poging gedaan om de Bohemians van het balkon gescheiden te houden van de Ga Ga’s in de zaal; maar aangevoerd door de rokende Bohemians werd toch doorgang verleend naar de tot rookruimte verworden rode loper.

De tweede akte kreeg, met name voor de Queen fans, een enorme apotheose, toen Brian May al gitaarspelend op het toneel verscheen tijdens de Bohemian Rhapsody toegift. Zelden zal een musical zo luidruchtig zijn toegejuicht! Bohemians en Ga Ga’s verenigden zich in de rockmuziek, Freddy’s taak leek volbracht. Het was echter een vereniging die van korte duur was, want bij het leegstromen van de zaal werd door een haag van oranje geklede Globalsoft Police de met oranje polsbanden gekenmerkte Bohemians de toegang tot het centrale deel van de foyer ontzegd. Daarmee werden juist de mensen die met hun (te) duur gekochte kaarten de rest van de zaal hadden opgezweept, de mogelijk ontnomen hierover onder het genot van een drankje na te genieten en na te praten. Ze hadden hun held weliswaar zien spelen, maar werden daarna bedankt voor hun diensten en bijdragen. De Ga Ga’s hadden uiteindelijk toch gezegevierd. Zag ik daar een traan op Freddy’s standbeeld?

Nee, de Ga Ga’s winnen niet. De rockmuziek in deze musical is daar te sterk voor, en de show is goed in elkaar gezet. De cast, John voorop, draagt deze show en tilt het naar een uniek niveau. Dit is een musical die je gaat bezoeken en waarvoor je terug komt. Inclusief première heb ik ‘m nu 3 maal gezien, maar ik zou deze rock-musical liefst elke week bezoeken. En die ik aan iedere musical-, maar ook rock-liefhebber, zal aanbevelen!

Frank

Je kunt de diavoorstelling hierboven rustig bekijken (speelt automatisch alle 101 foto’s af), of je klikt op de afbeelding om het webalbum te openen, zodat je eventueel fullscreen kunt bekijken.