Naar aanleiding van de première van Urinetown, sprak MusicalJournaal met Renée van Wegberg. Zij speelt in deze productie de rol van Lot Kleinhart.

Wat heeft je doen besluiten auditie te doen voor deze musical? Er werd me gevraagd of ik interesse had in de rol van Lot Kleinhart nadat duidelijk werd dat de rol beschikbaar zou worden. Na het zien van de voorstelling in het M-lab was ik meteen verkocht. Ik weet nog dat ik toen dacht: “Goh, wat zou het leuk zijn om ooit in een soort show als deze te spelen”. Dus toen me die vraag werd gesteld heb ik geen moment getwijfeld.

Kan je iets vertellen over het personage dat je speelt? Lot Kleinhart is een jonge vrouw die gelooft in het goede van de mens. Ze is lief, behoorlijk naïef en oprecht in alles wat ze zegt en doet. Doordat ze als dochter van de toilettenbeheerder verliefd wordt op de leider van de plasopstand komt ze voor dilemma’s te staan en belandt ze in een benarde (zeer geestige) situatie. Daar gaat ze op geheel eigen wijze mee om.

Hoe maak je van deze rol jouw rol? Geeft het extra druk omdat je Noortje moet opvolgen? Omdat we de stap gingen maken van de kleine ruimte van het M-lab naar het grote toneel heeft het creatieve team de kans aangegrepen om de voorstelling nog meer uit te diepen en nog beter te maken. De karakters hebben meerdere lagen gekregen en zijn meer uitvergroot voor de grotere zalen. Ik heb geprobeerd met mijn ideeën over de rol een nieuwe eigen versie te maken. Daarin hebben Jurrian van Dongen (de regisseur) en Daan Wijnands (choreograaf) me heel erg in vrijgelaten en in begeleid. Vooral na het spelen van mijn rol als vertelster in Joseph, wat een grote zangrol is, had ik heel veel zin om me nu deze komische speelrol eigen te maken. Ik zag het als een ontzettend leuke uitdaging omdat het zo totaal anders is dan de rollen die ik hiervoor heb gespeeld. Niemand had deze kant van mij, buiten de muren van mijn opleiding, nog gezien.
Wat ook enorm heeft geholpen is de leuke cast bij Urinetown. De nieuwe club heeft hard gewerkt aan een nieuwe frisse wind, en de ‘oude’ cast heeft mij en de andere nieuwe castleden erg warm verwelkomd. Mede doordat zijn openstonden voor een nieuwe samenwerking en voor nieuwe ideeën was het heerlijk om in deze nieuwe rol te duiken.
We waren natuurlijk erg benieuwd naar de reacties, en gelukkig vinden het publiek en de recensenten deze vernieuwde versie van Zeikstad alleen nog maar beter. Wij zijn ontzettend blij dat de transitie van deze voorstelling naar het grotere theater zo goed geslaagd is!

Hoe heb je je op deze rol voorbereid? Vanuit het script en de muziek ben ik opnieuw gaan studeren en gaan analyseren hoe het karakter van Lot in elkaar zit. Zo was ik er zeker van dat het geen kopie van de vorige versie zou worden. Langzaam maar zeker komt dan tijdens de repetitie het personage tot stand. Omdat dit personage bepalend is voor de toon en de code van de voorstelling heb ik gewerkt aan het karikaturale aspect en aan de komische timing. Ik hou van Amerikaanse comedyseries, zoals ‘Friends’ en ‘Will & Grace’ dus daar heb ik veel inspiratie uit gehaald. Wat veel mensen niet weten is dat ik soms behoorlijk onhandig en verstrooid kan zijn. Die eigenschappen heb ik mooi in de rol kunnen verwerken. ☺

Hoe bereid jij je voor op een première? Behalve dat er op zo’n dag veel collega’s, bekenden en pers in de zaal zit, is een première eigenlijk niet veel anders dan een andere voorstelling. Je moet, net als anders, je uiterste best doen om zo goed mogelijk met elkaar het verhaal te vertellen en, net als anders, je volledig daarvoor in te zetten. Dus ik probeer me op zo’n avond goed te concentreren, alles te geven en te genieten, net als anders.

Als je bekenden ziet in de zaal, helpt je dat dan om extra te presteren, of juist niet? Het is altijd leuk om voor bekenden te spelen. Dat kan soms wat meer spanning geven. Maar je moet elke show proberen op je best te zijn, dus mijn prestaties zijn daarvan zeker niet afhankelijk.

Is er een droomrol die jij in de toekomst heel graag nog zou willen spelen? Ik zou graag nog eens ooit willen zweven op een bezemsteel..

Welke scene vind je leukst om te spelen? Nou, dat zijn vast en zeker de eerste 50 minuten na de pauze waar ik met een prop in m’n mond, vastgebonden aan een stoel zit.. haha.
Wat zo leuk is aan deze musical is dat het komisch en satirisch is. Alles wat met het musicalgenre te maken heeft wordt op de hak genomen en het hele stuk is een grote vette knipoog. Dat maakt eigenlijk elke scène leuk om te doen. Maar ik kan me elke avond extra verheugen op de liefdesscène tussen Lot en Bobbie, die ik samen met Jamai speel. Dat is altijd een feest om te doen.

Als er speciaal voor jou een musical geschreven zou worden, wat zou er dan zeker in moeten zitten? Allereerst denk ik meteen aan mooie muziek. Ik ben een zangeres in hart en nieren, dus ik zou graag mooie melodieën willen zingen. Indien mogelijk met de welbekende lange uithalen en beltnoten, haha! Daarnaast zijn natuurlijk een goed verhaal en een interessante ontwikkeling van het personage  essentiële ingrediënten. En waar zou het over moeten gaan? Tja, daar zou ik wat langer over na moeten denken.. Misschien kunnen we een pol starten om wat ideeën te verzamelen..  😉

Als artieste krijgt je vaak cadeautjes van fans, maar soms zitten daar wel wat rare dingen tussen. Wat is het vreemdste cadeau wat je ooit heb gekregen van een fan? Mmm, even denken. Eigenlijk heb ik voornamelijk hele leuke en lieve cadeau’s gekregen van fans. Laatst nog een grote taart met een poppetje van de vertelster erop, ter afscheid van Joseph. Zo leuk. En lekker!

Wat was het leukste waar een fan jou ooit mee heeft verrast? Ik wordt altijd blij verrast door lieve gebaren van fans. Of het nou een kaartje is, een cadeau of gewoon een simpel compliment. Als iemand de moeite neemt om mij te laten weten dat ze mijn werk waarderen is dat iedere keer weer geweldig. De reden waarom ik dit werk doe is om mensen blij te maken en te amuseren. Als het lukt om het publiek te laten genieten en een mooie avond uit te geven is mijn doel geslaagd.