Gisteravond heb ik voor het eerst Christophe zien opgaan als Ramon. Zijn première….dat werd tenminste getweet door Tommie Christiaan. Eigenlijk had hij zijn eerste afgelopen zaterdag al gehad in Amersfoort, maar dit was dan toch het echte begin. Christophe Haddad heeft eerder in musicals gespeeld, in Nederland was dat o.a. in “De Drie Musketiers” uit 2003. Het meest bekend is hij natuurlijk door zijn rol van Nick Sanders uit Goede Tijden, Slechte Tijden en daarmee bereikt Zorro ineens een héél groot publiek, want GTST heeft regelmatig bijna twee miljoen kijkers. Wat zou het mooi zijn, als daar een nieuwe doelgroep mee aan wordt aangeboord om ook naar het theater te gaan.

Bij de opkomst van de zingende en dansende zigeuners valt Christophe meteen op, ondanks zijn kleine gestalte. De man heeft op TV al een enorm charisma, in het theater blijkt het ook te werken. Er is een klik met Tommie, dat zie en voel je meteen, hoewel dat nu niet iets is wat heel makkelijk uit te leggen is. In zijn eerste opkomst straalt Christophe al meteen autoriteit en arrogantie uit en heeft meteen overwicht op het podium. Het feit dat hij kleiner is dan René van Kooten ben je dan ook echt meteen vergeten, hij is geloofwaardig en meteen is dan ook duidelijk dat Ramon echt slecht is.

Eigenlijk kan ik gewoon heel kort zijn, Christophe is een briljant acteur en zet Ramon dusdanig neer, dat je weer hele andere kanten aan het personage ziet. De diepgang waarmee hij dit karakter neerzet is van zéér hoge klasse en daarmee laat hij zien, dat ook acteren een echt vak is. Zonder René daarmee te kort te willen doen, is duidelijk dat Christophe een acteur in hart en nieren is. Hoogtepunt is absoluut de grotscène met zijn vader Don Alejandro, waarin hij de totaal krankzinnige, zelfingenomen en narcistische Ramon een nieuwe dimensie geeft. Als publiek neemt hij je in die scène mee van afkeer naar ongeloof naar toch ook begrip, al blijft dat wel moeilijk bij zo’n slechterik.

Zijn er dan geen kritiekpunten? Ja, zeker wel. Bij het enige lied van Ramon, “Een leven”, is het moeilijk om positief te blijven. Laten we het op zenuwen houden en misschien wat stemproblemen, maar het was gewoon niet goed. De laatste uithaal (bij René toch altijd een kippenvelmoment) was meer een soort oerkreet en voor het eerst was ik blij, dat het lied meteen overgaat in een scène en we dus niet hoefden te klappen, iets wat ik bij René altijd vervelend vond. Ook het eindgevecht ging niet zo soepel en verdient duidelijk meer repetitietijd. Uiteraard is het onmogelijk om dat zo goed te doen als Tommie en René samen, want die hebben enorm gerepeteerd, maar omdat dit natuurlijk ook een scène is met de nodige risico’s, is het wel noodzakelijk om dit te verbeteren.

Kortom Christophe is een geweldige keuze voor de rol van Ramon, omdat het toch vooral om het acteren gaat. Hij weet de cast weer op scherp te zetten en een nieuwe impuls te geven, wat zeker ook bij Tommie leidt tot nog weer beter acteerwerk. Echt top.

Het was een zeer indrukwekkende Zorro avond, zeker omdat ik ook Zjon Smaal voor het eerst als Garcia zag en Marijn Brouwers voor het eerst in het ensemble en in de rol van priester. Beide heren zetten deze rollen goed en leuk neer en zijn ook een zeer welkome aanvulling in de cast.

Zorro is en blijft een fantastische avond uit en mensen die het voor het eerst zien, zullen een geweldige avond hebben met de combinatie van “nieuwe” en “oude” cast. Voor de mensen die al geweest zijn, ga vooral nóg een keer, want het is de moeite waard om het spektakel te gaan bekijken met een deels nieuwe cast. De inmiddels vele echt Zorro fans zullen zéker ook nu blijven gaan.

Evelyn

Meer info, speellijst en kaarten: www.musicals.nl/zorro