Als de grande dame van de Nederlandse musical 65 wordt, dan moet dat groots gevierd worden. En als je, zoals Joop van den Ende, al bijna haar gehele carrière met haar samenwerkt, kom je niet met lege handen. Het eerste geschenk was het terugbrengen van Simone als Mrs. Lovett in Sweeney Todd, eerder dit jaar. Het grootste kado is echter de speciaal voor Simone geschreven, nieuwe Nederlandse musical, De Hospita. Een mooi cadeau voor Simone, maar ook voor het publiek.

In De Hospita speelt Simone de revuester-in-ruste, Madeleine Coutard. Ze heeft twintig jaar eerder haar carrière beëindigd en heeft zich afgezonderd in haar Amsterdamse grachtenpand, waar haar (platonische) vriend, de kostuumontwerper Kimono (Paul Groot), bij haar inwoont. Sinds enkele maanden krijgt ze dagelijks bezoek van de wijkverpleegster Nancy (Lottie Hellingman), die zich niet alleen bekommert om haar fysieke welzijn, maar ook om haar financiën. Die zijn niet al te rooskleurig, de aanmaningen stapelen zich op en haar grachtenpand heeft een lekkend dak. Op aandringen van Nancy neemt Madeleine een aantal kamerhuurders in huis, studenten afkomstig van de theateracademie. Naast de zich ontvouwende generatiekloof met de jonge theaterstudenten – die ze van toepasselijke bijnamen voorziet -, wordt ook duidelijk dat Madeleine niet zomaar uit de theaterwereld is gestapt.

In een aantal flashbacks zien we niet alleen optredens van Madeleine op de top van haar roem, maar ook haar dieptepunten, als haar relatie stukloopt en de vader van haar pasgeboren dochter samen met een danseres uit haar ensemble de benen neemt naar Australië. Deze opzet geeft Simone de gelegenheid om zowel grote shownummers te doen, als spel scènes waarin ze haar komische timing volledig kan benutten. Ze laat alle facetten van het revue- en musicalvak zien en bewijst daarmee nog steeds de koningin van het Nederlandse theater te zijn. Ze krijgt mooi tegenspel, zowel van Paul Groot, waarmee ze een kibbelend maar liefdevol paar vormt, als van Desi van Doeveren (Phoebe – bifi – worstje) en Sara Afiba (Jennah – Sherlock) – het liefdespaar dat één van haar kamers bewoont. Het interieur van het grachtenpand is mooi uitgebeeld in het kleurrijke decor, waarbij tevens het dak naar beneden kan. Op de zolder vindt een prachtig opgezet shownummer plaats, waarbij de choreo door Chiara Re zo is ontworpen, dat het ook nog voor bijpassende geluidseffecten zorgt. Het is een van de hoogtepunten van de show, naast de mooi gezongen chansons en vooral het nummer waarin Kimono op ontroerende wijze het verlies van zijn grote liefde bezingt.

Scriptschrijver Dick van den Heuvel en regisseur Joep Onderdelinden hebben Simone ruim voorzien van scènes en nummers om haar te laten schitteren en daar kan het publiek ten volle van genieten. Desondanks blijft het gelukkig wel een rol en zie je te allen tijde Madeleine Coutard en niet Simone Kleinsma. Het risico van een nieuw geschreven musical is dat er te veel verhaallijnen en thema’s opgenomen worden en dat is hier ook deels het geval. Met name de eerste acte mist soms vaart en duurt te lang. De ontknoping in de tweede acte is ook redelijk voorspelbaar. De voorstelling blijft echter heerlijk om naar te kijken en de Simone Kleinsma fans (en dat zijn er veel) komen volledig aan hun trekken.

Het is een fraai cadeau dat Joop van den Ende voor Simone Kleinsma heeft geproduceerd. Je ziet haar dan ook elke minuut genieten van deze voorstelling. Datzelfde kan gezegd worden van het publiek, want De Hospita is een heerlijke, avondvullende voorstelling.

Frank

De Hospita speelt tot begin april 2024 in de Nederlandse theaters. Meer info, tickets en speellijst: hospitademusical.nl