Bloedmooie Sweeney Todd in Zonnehuis
Sweeney Todd wordt gezien als een van de beste musicals van Stephen Sondheim (al classificeert hij het zelf als “black operette” – de discussie hieromtrent is dus allesbehalve Nederlands) en de oorspronkelijke Broadway-versie won in 1979 maar liefst 8 Tony Awards. Het verhaal is gebaseerd op een Victoriaanse urban legend, in 1973 tot toneelstuk verwerkt door Christopher Bond en zes jaar later door Sondheim als bijna geheel doorgecomponeerde musical naar Broadway gebracht. Sondheim’s werk kenmerkt zich door eigenzinnige melodielijnen, doordachte rijm en een fijn samengesteld plot, waarbij de vele elementen als puzzelstukjes in elkaar passen en allemaal hun functie hebben.
Vera Mann is op haar best en als Mevrouw Lovett zowel grappig als angstaanjagend.
De musical is al eerder (in 1993) in Nederland uitgevoerd, met hoofdrollen voor Ernst Daniel Smid en Simone Kleinsma, vertaald door Koen van Dijk. Op maandag 23 mei ging het opnieuw in première, onder regie van diezelfde Koen van Dijk, in het Amsterdamse Zonnehuis. De rol van Sweeney wordt nu gespeeld door René van Kooten, Vera Mann speelt zijn partner-in-crime Mevrouw Lovett en Henk Poort is de valse Rechter Turpin. Opvallend, de rol van Bode Bamford wordt net als 23 jaar geleden gespeeld door Wil van der Meer. Het kleine toneel van het Zonnehuis moet niet alleen de twaalfkoppige cast herbergen, maar ook het orkest, dat naast muzikaal leider Marco uit Frank Rutgers (cello), Frank Vermast (trompet) en Michel Lamers (blaasinstrumenten) bestaat. Aanzienlijk minder dan de 26 instrumentalisten in de oorspronkelijke productie, maar de muziek is er niet minder indringend door.
De bloedbarbier van Fleet Street dankt zijn bijnaam aan de bloederige afloop die menig cliënt wacht na een scheerbehandeling door Sweeney; hij snijdt ze de keel door, waarna ze in de oven van Mevrouw Lovett eindigen, die de lichamen verwerkt in haar vleespasteien, die gretig aftrek vinden in het negentiende-eeuwse Londen. Sweeney zint op wraak, nadat hij vijftien jaar eerder (toen nog Benjamin Barker geheten) op valse gronden werd verbannen door Rechter Turpin, die die een oogje had op Barker’s vrouw. Na verkracht te zijn door Turpin, vergiftigt Lucy Barker zich en neemt Turpin de jonge dochter Johanna onder zijn hoede.
René van Kooten laat het demonische karakter van Sweeney mooi ontvouwen en vocaal kan hij uitstekend uit de voeten met de vaak complexe muziek. Hij weet zich gesteund door een Vera Mann op haar best, die als Mevrouw Lovett zowel grappig als angstaanjagend is. Marjolein Teepen is als bedelares vrijwel voortdurend op het toneel te zien, waarbij ze naast haar vocale uithalen ook opvalt door haar geloofwaardig spel. Het kleine toneel biedt amper de ruimte aan cast, orkest en decor, maar de zijtonelen (en soms de paden in de zaal) worden benut op momenten dat dit noodzakelijk is. Het verhaal wordt vrijwel volledig in muziek verteld, maar vooral in de samenzang is de verstaanbaarheid niet altijd even goed, waardoor er soms een hiaat(je) in het verhaal ontstaat. De spanningsboog wordt uitstekend opgebouwd, met hier en daar een hint op de apotheose.
Na Kiss of the Spider Woman (dit najaar in reprise) levert OpusOne wederom een pareltje af in het Zonnehuis, dat daarmee definitief naam vestigt als klein theater waar internationale top-producties door een dito cast gespeeld worden.
Frank
Sweeney Todd speelt t/m 20 juni in het Zonnehuis. Meer info en kaarten: sweeneytodd.amsterdam