Voor ons als team van Musicaljournaal is het natuurlijk niet mogelijk om Roman héél erg objectief te beoordelen. De hele Op zoek naar…  periode hebben we openlijk Tommie gepromoot en gesteund, al hebben we in die weken zeker de anderen niet onderbelicht gelaten. Eerder hadden we ook al met Roman “afgesproken” dat hij tweede moest worden, om daarna Alternate te worden. Zo geschiedde….

Gisteravond zagen we daarvan het resultaat en wat was het een heerlijke avond. We hadden Roman al een enkele maal eerder op zien gaan als Zorro, maar gisteravond was er vanaf het begin een soort van magie. Roman had er zin in en de aanwezigheid van veel familie en vrienden gaf hem waarschijnlijk vleugels. Een uitleg over het verhaal hebben we al in de recensie over de musical gegeven, elders op Musicaljournaal, dus we beperken ons hier tot de avond met Roman.

Roman heeft natuurlijk een perfect uiterlijk voor Zorro, tijdens de zoektocht werd daar al vaak iets van gezegd en het is waar, zijn donkere uiterlijk en zijn zwarte haar geven deze Zorro meteen een Zuidelijk temperament en wat prettig is; hij is zó anders dan Tommie, dat het makkelijker is om Tommie (tijdelijk dan) te vergeten. Vergelijken heeft namelijk geen zin en dan wordt het gauw een wie wat beter doet verhaal en dat is uiteraard een kwestie van smaak. Een voordeel voor Roman is natuurlijk, dat de hele show inmiddels staat als een huis en daarmee al zijn collega’s hem kunnen omringen met de ervaringen van de afgelopen maanden en dat doen ze. Hier en daar zie je nog wel de onwennigheid, bijvoorbeeld boven op de zigeunerwagen, lijkt Roman een beetje zenuwachtig of zijn vuurtjes in zijn handen het wel gaan doen en aan dat soort kleine dingen kun je dan zien, dat hij de rol nog niet zo vaak gespeeld heeft. Logisch ook, dat er bij een première dan nog wat extra spanning zit. Dat lijkt ook enigszins vat te hebben op zijn stem, want we missen de enorme power die we eerder wel hebben gehoord en hoewel de emotie en passie wel goed hoorbaar zijn, is het vocaal net wat minder sterk dan de laatste keer dat we hem zagen. Let wel, wat minder sterk, want hij heeft toch een heerlijke stem, waar hij veel mee kan. Bijvoorbeeld bij de eerste “Hoop” waar hij zeker de laatste zinnen zo krachtig zingt en ook acteert, dat je echt voelt wat voor emotie Diego doormaakt. Moeten we eerlijkheidshalve wel even vermelden, dat het misschien handiger is als Roman nog even leert om nóg ietsje eleganter van de groene wagen af te komen. Hier is het toch wel erg moeilijk om soepele, flexibele Tommie te vergeten…..

Het acteertalent van Roman is fantastisch, je voelt direct met hem mee en leeft met hem mee in alle facetten die de rol van Diego/Zorro heeft, zijn mimiek en oogopslag bereiken hierbij ook de laatste rijen. Soms is alleen een blik al voldoende om hardop te lachen.  In het begin, als Luisa hem vertelt, dat zijn vader dood is, is zijn verdriet en woede voelbaar, de worsteling over de keuzes die hij heeft gemaakt, om Californië te verlaten en het zigeunerleven te leven. Hij weet in een paar minuten tijd, van “schavuit en charmeur” Diego om te buigen naar stoere, zelfstandige Diego die standvastig besluit om terug te gaan naar Califonië om op te komen voor zijn volk. Even later is zijn “gekke, maffe” Diego ook hilarisch. Roman heeft natuurlijk een enorm komisch talent en timing en dat zie je hier terug. Hij zou hier zeker nog wel wat verder in mogen gaan, nog maffer, nog meer maniertjes misschien, maar het is erg grappig. Het mooie van Roman’s “maffe” Diego is, dat als hij buiten het blikveld van Ramon is, hij “gewoon” kijkt of zelfs geirriteerd en boos en je dus heel duidelijk als publiek kunt zien, dat rare Diego maar een rol is. Complimenten voor Roman hier, omdat het dan echt om subtiele dingen gaat.

Roman is als Zorro lief, grappig, stoer en totaal overtuigend. Voor hetzelfde geld had hij gewonnen en was dit gewoon dé Zorro. Het is gewoon een kwestie van smaak, of je Tommie of Roman beter vindt. Bij sommige stukken is de ervaring van Tommie al te zien, omdat hij de rol al vaker heeft gespeeld en dat valt dan op, maar verder zijn ze gewoon anders. Lekker anders….