Ruim twee jaar geleden waren we aanwezig bij een zeer vroege demo van Zodiac de Musical, in het planetarium in Artis. Deze demo was bedoeld voor potentiële investeerders en sponsors. Met deze demo gaf producent Peet Nieuwenhuijsen van Musicalz B.V. een veelbelovend visitekaartje af. In de twee jaar daarna werden sponsors gevonden, het script herschreven en bijgeslepen, een sterke cast samengesteld én een bijzondere locatie gevonden, die recht deed aan het karakter van de voorstelling. Na enkele keren Corona-uitstel ging Zodiac de Musical op maandag 5 juli in première in de voormalige Koepelgevangenis in Breda.

Om dat te realiseren als nieuwkomer in de musical-sector, in een tijd waarin geen enkele zekerheid meer bestaat, is op zich een groot compliment waard. Met Zodiac is inderdaad een bijzondere theatervoorstelling gecreëerd, maar niet alleen in positief opzicht. Het gegeven om de sterrenbeelden letterlijk tot leven te brengen en te laten beschikken over het lot van de aarde en de mensheid is absoluut origineel. Om daarbij thema’s te betrekken als de klimaatcrisis, honger- en vluchtelingenproblematiek is al wat meer voor de hand liggend. Echter, de verdere invulling met verhaallijnen is niet altijd even samenhangend of compleet. De tegenstelling tussen de Secretaris-Generaal Frederik (René van Kooten) en zijn opstandige dochter Evi (Dominique de Bont) had wat scherper mogen zijn, al geeft het wel aanleiding tot een erg fijn duet – het hoogtepunt van de show. De ontwikkelende liefde tussen Evi en Boogschutter Bo (Samir Hassan, die een fantastische stage-presence heeft en absoluut gezien kan worden als een nieuwe ster(renbeeld) aan het firmament) komt wel erg abrupt ten einde, zonder dat de geliefden daar enige traan om lijken te laten.

Daarnaast is de bedoeling van het personage Vlinder (oprecht en met veel inleving gespeeld door Marie Körbl) in het geheel niet helemaal duidelijk. Dit zijn nog maar een paar van de vraagtekens die je bij de verhaallijnen kunt zetten. Het hoe en waarom van de Groenen (die niet werken, maar ook geen honger hebben), de binnenlandse hongerlijders en de klimaatvluchtelingen op het strand is niet geheel duidelijk. Men is inmiddels (het speelt tien jaar na nu) in staat om alle gegevens van iedereen op aarde toegankelijk te hebben (technisch nu al mogelijk), met drones alles en iedereen in de gaten te houden en machines te bouwen waarmee alle vluchtelingen in één keer van het strand terug de zee in geveegd kunnen worden. Je zou verwachten dat er met die ontwikkeling ook wel oplossingen zouden zijn om de klimaat- en voedselcrisis aan te pakken. Met een snufje Kafka en een vleugje Orwell schetst Zodiac een weinig opwekkend toekomstbeeld.

In de uitwerking is nogal uitdrukkelijk leentjebuur gespeeld bij andere voorstellingen. De antagonist Tox (Robin van den Heuvel) heeft nogal veel weg van de Killer Queen uit We Will Rock You. Uit diezelfde musical lijken de Groenen afkomstig, die in uiterlijk en gedrag veel lijken op de Bohemians. Muzikale thema’s en songs doen denken aan Droomvlucht, de UEFA Champions League Anthem en zelfs het complete nummer “Laat Me’ van Ramses Shaffy lijkt terug te komen. Eén van de personages spreekt uitsluitend in citaten van bekende Nederlandse nummers, maar dat zal komisch bedoeld zijn.

Men maakt goed gebruik van de ruimte in de Koepel, die zowel als achtergrond van de sterrenhemel dient, als voor projecties van relevante (?) afbeeldingen. Er zit echter een heel groot nadeel aan het gebruik van de Koepel: de akoestiek is waardeloos. Spraak en vooral zang galmen alle kanten op, waardoor grote delen onverstaanbaar zijn. Wellicht dat daardoor de onvolledige verhaallijnen niet goed overkomen, maar het resultaat is dramatisch. Dat ligt niet eens aan de cast, want die laten zien dat ze genoeg in huis hebben om dit over het voetlicht te brengen. Ze worden in deze echter te veel beperkt door de technische (on)mogelijkheden van de ruimte.

Met de kostuums wordt de tegenstelling tussen de partijen benadrukt, maar het zorgt wel voor wat opgeheven wenkbrauwen; Tox en haar manschappen lijken weggelopen uit Star Trek, terwijl de Groenen zijn blijven steken in de jaren ’80. Het pak van René van Kooten is vooral slechtzittend.

Het beste lijkt om Zodiac niet te ontleden in de verschillende elementen, maar dit als geheel te ervaren. Stoor je niet teveel aan onverstaanbare zang, waarmee een onvolledige verhaallijn wordt verteld, maar laat het als een geheel van geluid, dans en techniek over je heenkomen. Gecombineerd met de bijzondere locatie zorgt dat dan toch voor een unieke ervaring.

Frank

Meer info en tickets: www.zodiacdemusical.nl

Meer foto’s van de première vind je op onze Facebook-pagina.