Knappe vrouw, loopt over straat / Knappe vrouw, ik wil je graag ontmoeten / Knappe vrouw, ik kan het niet geloven, je bent niet echt / Niemand kan zo mooi zijn als jij, heb meelij. Roy Orbison bezong het in 1964, Richard Gere beleefde het in 1990. In de film Pretty Woman viel zakenman Edward Lewis uiteindelijk als een blok  voor de straatprostituee Vivian (Julia Roberts). Jan Kooijman kent het gevoel nu, want in de musical Pretty Woman kan hij uiteindelijk de sprankelende Shanna Slaap ook niet weerstaan.

Ruim vijf jaar na de Broadway première komt Stage Entertainment Nederland nu met een Nederlandse versie van de musical Pretty Woman, als vaste productie in het Beatrix Theater in Utrecht. De musical volgt het verhaal van de film vrij getrouw, al neemt hoofdpersoon Vivian wel meer de touwtjes in handen tijdens een sleutelscène in de tweede akte. Ook zijn er een aantal personages uit de film min of meer samengevoegd; de “happy man”, hotelmanager en kledingwinkelmanager  worden allen (subliem) gespeeld door Mitch Wolterink, die daarmee een rode draad door de voorstelling vormt.

Traditioneel leunen de voorstellingen in het Beatrix Theater vaak zwaar op de bekendheid van de muziek; in de laatste acht jaar speelde achtereenvolgens The Bodyguard (Whitney Houston), On Your Feet! (Gloria Estefan), Mamma Mia! (ABBA), Tina the Musical (Tina Turner) en wederom The Bodyguard in Utrecht. De muziek van Pretty Woman is weliswaar geschreven door Bryan Adams, maar zijn niet zijn hits als ‘Summer of 69’, ‘Everything I do’ of ‘Can’t Stop this Thing we Started’ waarmee hij in de eerste helft van jaren ’90 de hitlijsten bestormde. De muziek in Pretty Woman ligt prettig in het gehoor, maar hebben niet die hit-potentie zoals zijn eerdere werk. Het titelnummer zat oorspronkelijk niet eens in de voorstelling, maar werd daar pas na een jaar spelen aan toegevoegd. Welbeschouwd blijven alleen het openingsnummer (‘Welcome to Hollywood’) en de toegift (‘Pretty Woman’ uiteraard) echt hangen. Is het dan een slechte voorstelling? Zeker niet!

Pretty Woman is bovenal een feest van herkenning voor de liefhebbers van de film. Iconische scènes, die menigeen moeiteloos kan citeren (in het Engels weliswaar), ontbreken niet. Het zingen in bad (helaas geen ‘Kiss’ van Prince),’We’re going to be spending an obscene amount of money in here’ of ‘Big Mistake, Big, Huge!’, het zit er allemaal in – en het is nog steeds leuk om te zien.

Wat Pretty Woman minstens even leuk maakt om te zien zijn een aantal sterke casting-keuzes. Mitch heeft een enorme star-quality in zijn rollen, hij heerst als aanvoerder van de ensemble-nummers als zwerver-met-een-boodschap, maar switcht in een oogwenk naar de gedistingeerde hotelmanager Mr. Thompson die zich over Vivan ontfermt. Waar de film Pretty Woman de carrière van Julia Roberts een enorme boost gaf, kan de musical hetzelfde doen voor hoofdrolspeelster Shanna Slaap. Ze is geloofwaardig in alle uitersten van haar rol, grappig, innemend, zingt fantastisch soepel en verstaanbaar en verovert niet alleen het hart van haar tegenspeler, maar ook die van het publiek. En – in tegenstelling tot haar film voorgangster – ze staat zélf op de poster.

Als je een acteur zoekt die de uitstraling van Richard Gere kan evenaren, dan is Jan Kooijman geen onlogische keuze. Als dat voor een rol in een musical is, mogelijk wel. Hij heeft weliswaar een enorme theaterervaring als danser, een zanger is hij van huis uit niet. Hij komt er in deze musical redelijk mee weg, al zijn het niet de moeilijkste nummers en knauwt hij wel erg op het woord “vraaihait” – een woord dat helaas vaak in een van zijn solo’s voorkomt. Wat zijn casting geslaagd maakt is de ontegenzeglijke chemie met Shanna. Hij breekt de stugheid van zijn personage mooi af als hij stukje bij beetje valt voor Vivian.  Ook de rol van straatcollega Kit de Luca – gespeeld door Dana van der Geer – mag niet onvermeld blijven. Ze is, vooral in het eerste deel, veel en luid, maar als ze zich van haar ruwe bolster ontdoet, blijkt ze een spreekwoordelijke blanke pit te hebben.

De film was oorspronkelijk bedoeld als een duistere aanklacht tegen de sex-en-drugs scène in Los Angeles, maar werd na ingrijpen door Disney een vrolijke, romantische comedy. Die sfeer heeft de musical ook; een romantisch sprookjesverhaal van de prins die een eenvoudig meisje redt, Eliza Doolittle die geen bloemenmeisje meer is, maar een straatmadelief. De extra komische elementen die er in de musical zijn ingebracht door de grollende piccolo (Jimi Hendrikse) en zijn hotel-collega’s zijn enorm over the top, maar het publiek smult er van.

Het publiek zal – met uitzondering van de titelsong – wellicht niet zingend naar huis gaan na het zien van Pretty Woman, maar wel met een brede glimlach. Pretty Woman Vivian Ward verovert niet alleen het hart van Edward Lewis, maar dat van het hele publiek.

Frank

Pretty Woman speelt uitsluitend in het Beatrix Theater in Utrecht. Meer info en kaarten: www.stage-entertainment.nl