Afgelopen weekend werd aangekondigd dat de musical I Can’t Sing, een co-productie van Stage Entertainment UK en Simon Cowell’s SyCo Entertainment, na een teleurstellende reeks van zes weken per 10 mei voortijdig beëindigd zou worden. De verklaring van Rebecca Quigley (CEO van Stage Entertainment UK) is dat de West End markt niet eenvoudig is; het publiek is een mix van Engelse bezoekers en toeristen en deze laatsten geven vaak de voorkeur aan bekende internationale producties als Miss Saigon. Ondanks de goede recensies van I Can’t Sing (De Daily Express gaf bijvoorbeeld vijf sterren, hoewel The Times er slechts een vernietigende één ster aan gaf) werd geen enkele voorstelling sinds de première uitverkocht. Bij sommige voorstellingen werden zelfs maar ca. 600 van de beschikbare 2286 stoelen van het Palladium verkocht. Geen enkele voorstelling houdt het dan lang uit, zeker niet op West End.

De Engelse kranten waren er als de kippen bij om analyses van deze flop te maken. The Guardian verklaart dat I Can’t Sing een doelgroep-probleem had; zowel de fans van de TV-show X-Factor als het comedy-programma van schrijver Harry Hill zouden naar de musical moeten komen, maar wellicht stuitte de parodie juist de fans van X-Factor tegen de borst, terwijl de comedy-fans het juist teveel een Cowell-product vonden. Daarnaast, de gemiddelde kijker van X-Factoris jong, te jong om in grote aantallen de dure toegangskaarten te kopen. Ook was het fenomeen X-Factor wellicht al uitgewerkt en over de top, aangezien het programma al bijna tien jaar geleden werd geïntroduceerd. The Guardian maakt zich zorgen dat het derde musical op rij met nieuw geschreven muziek is die flopt op West End; recentelijk moesten Stephen Ward van Andrew Lloyd Webber en From Here to Eternity van Tim Rice voortijdig de deuren sluiten. Toch niet de minste namen, maar blijkbaar geen garantie (meer) voor succes. Maar ook de hits van The Spice Girls waren dat niet, gezien de teleurstellende 7 maanden die de musical Viva Forever speelde. Extra zuur voor Simon Cowell (die het niet kunnen contracteren van The Spice Girls als een van de grootste missers uit zijn carrière beschouwt), aangezien hij aangaf dat I Can’t Sing een succes genoemd kon worden, zodra deze één dag langer dan Viva Forever zou spelen.

The Gloucester Citizen geeft aan dat I Can’t Sing mogelijk in te korte tijd werd ontwikkeld en op de planken gebracht. Simon Cowell verklaarde eerder dat hij in januari 2013 voor het eerst een workshop bijwoonde en binnen 24 uur kreeg het project groen licht en werd er zelfs een theater geboekt. Een jaar ontwikkeltijd is voor een miljoenenproductie als deze erg kort. Daarnaast zou het succes van de reizende producties in het Verenigd Koninkrijk een negatief effect hebben op de bezoekersaantallen in West End; publiek kiest eerder om niet af te reizen naar Londen, maar de voorstelling in een theater meer in de buurt te bezoeken. Dat bespaart op reiskosten en ook de ticketprijzen van de reizende voorstellingen zijn een stuk vriendelijker dan het duur bevonden West End. The Citizen adviseert dan ook om nieuwe musicals niet op West End uit te brengen, maar als reizende productie. West End blijft dan voorbehouden aan grote, bekende musicals en toneelstukken, alsmede de vaak beter scorende jukebox-musicals.

Toch is er nog hoop voor I Can’t Sing, althans volgens The Daily Star. Daar verklaart producer David King (bekend van voornamelijk reizende tribute shows als Man in the Mirror en Bohemian Rhapsody) vandaag dat door het opnemen van een aantal bekende X-Factor deelnemers in de cast en het omzetten naar een tour-productie, er alsnog succes met deze musical behaald kan worden. Hij vervolgt: “When it comes to TV, Simon is the man. But when it comes to musicals he is clearly out of his comfort zone. The show needs tidying up but it is not beyond redemption.” De vraag is of hij hiermee Simon Cowell kan overhalen met hem samen te werken. Dansen op het graf van I Can’t Sing lijkt niet de meest diplomatieke openingszet.