Vette humor bij ‘Herrie in de Keuken’ Nieuwe komedie van Jon van Eerd in première
Harrie Vermeulen, het alter-ego van Jon van Eerd, is een bijzonder personage. Moeiteloos verandert hij – afgezien van zijn naam – compleet van identiteit. Was hij in ‘Harrie en Eva’ nog artistiek leider van een toneelgezelschap, in ‘Herrie in de Keuken’ bestiert hij een friettent, genaamd “Harrie’s Frietstreet”. Hij wordt daarin bijgestaan door Berend Grotje (Arie Cupé), die regelmatig te lijden heeft onder de grillen van Harrie.
De friet-business is echter geen vetpot… Hij heeft dan ook wel oren naar een voorstel dat buurvrouw Hermien Leeflang (Anne Lamsvelt) heeft. Naast een tattoo-studio heeft zij namelijk ook een handeltje in frikandellen. Waar je normaal gesproken al niet wil weten wat daar in zit, zijn de frikandellen van Hermien wel heel erg bijzonder. Floor Leeflang (Liss Walravens), de zus van Hermien, heeft een zwak voor Harrie en ziet niet graag dat hij de dupe wordt van de louche zaakjes van haar zus. Bovendien wordt Harrie’s Frietstreet gecontroleerd door Bob Heus (Joey Schalker), de nogal ambtelijk ingestelde inspecteur van de Keuringsdienst van Waren.
Dat het plot een Sondheim-inspiratie heeft, betekent niet dat het zware kost is. Herrie in de Keuken is een typische Harrie Vermeulen comedy. Het is een komedie van de bovenste plank, met persoonsverwisselingen, comedy-of-errors en achtervolgingen. Je moet wel van erg zure huize komen om niet regelmatig in de lach te schieten. Zeker in de eerste akte wordt alles uit de kast gehaald en de grappen en grollen in hoog tempo over de zaal uitgestort. Met je hoofd in een emmer mayonaise wordt pas echt leuk als het minstens twee achter elkaar gebeurt. Briljant is de scène waarin de cast telkens een ander personage speelt, door continu pruiken te verwisselen. Dat gaat zó snel, dat dit op zich al op de lachspieren werkt.
In de tweede akte neemt het tempo van de grappen af en de lengte van scènes toe. Enerzijds geeft dat wat rust aan het publiek, maar de charme van de eerste akte gaat ook wat verloren. De afronding van het verhaal komt ook wat geforceerd over. Hoewel het zeker geen musical genoemd kan worden, heeft Jon toch een muziekstuk opgenomen, dat het ook tijdens de carnaval goed zal doen. Om de vaart er in te houden had het wellicht in eerste instantie beter deels uitgevoerd kunnen worden, om vervolgens in de toegift de volledige versie te spelen.
De cast kan prima overweg met dit genre en laat zonder uitzondering zien niet alleen een uitstekende komische timing te hebben, maar ook in staat te zijn overeind te blijven bij het losgeslagen projectiel dat Jon doorgaans is.
Jon van Eerd (naast hoofdrolspeler ook verantwoordelijk voor het script) levert een puike prestatie met Herrie in de Keuken. Het publiek, dat ongetwijfeld in grote getale gaat toestromen, krijgt precies wat het mag verwachten en zal niet teleurgesteld huiswaarts gaan.
Frank
Herrie in de Keuken speelt tot 10 mei 2020 in Nederlandse theaters. Meer info en speellijst.