Ontbossing – een tragikomisch sprookje
Op maandag 28 februari werd de eerste van 3 uitvoeringen gespeeld van de gastvoorstelling “Ontbossing” in het M-Lab in Amsterdam. In dit “Off Broadway theater aan het IJ” worden vaker kleinere, experimentele en kortlopende voorstellingen gebracht, waarin zowel bekende als onbekende artiesten zich wat meer kunnen uitleven dan in de “mainstream” producties. De een-akter Ontbossing is daarop geen uitzondering. Het is een tragi-komische sprookje, waarin een 8-koppige cast een aantal sprookjesfiguren gebruikt voor het vertellen van een zeer actueel verhaal.
“Er was eens hier heel ver vandaan een Sprookjesbos, waar allerlei figuren hun thuis vonden in de Grimmige wereld van Moeder de Gans, of zat dat Andersen? Hoe dan ook: jarenlang leek er geen vuiltje aan de lucht. Maar bij een herverdeling van de macht werd besloten dat er bezuinigd moest worden op sprookjes. Door de opkomst van nieuwe iconen als Spongebob en de Teletubbies werd gesteld dat één sprookje voldoende was. De bekende sprookjesfiguren kregen allemaal een brief waarin ze dringend werd verzocht het Sprookjesbos te verlaten.Acht sprookjesfiguren, onder andere Raponsje, de Gelaarsde Poes, Peter Pan en Roodbadpakje (die haar uiterlijk en naam al had aangepast aan de veranderende cultuur) gaan hier niet zomaar mee akkoord en besluiten de koningin om hulp te vragen.”
Er zijn een aantal actuele thema’s verwerkt in de voorstelling, zoals de bezuinigingen op cultuur, de integratie van een multi-culturele samenleving en zelfs de situatie in Libië. In tegenstelling tot de meeste sprookjes lopen de meeste verhaallijnen ook niet goed af, maar toch is het op de eerste plaats een comedy. En wat voor voor een! Met name Rosalie de Jong (“Roodbadpakje”) en Daniëlle Veneman (“Sneewietje” en een “donkere Assepoets”) laten zich volledig gaan en hebben lak aan alle opschmuck. Saar Bressers is een zeer overtuigende en soepele Gelaarsde Poes (alsook een kleine rol als Oma Badpakje) en Lara Grünfeld is niet alleen een erg commercieel Doornroosje (is dit dan de oplossing voor cultuurbezuinigingen?) maar ook een Boze Koningin die het zwartst van haar ziel blootlegt, ook voor zichzelf. Ellen Kremers laat zien dat de eenzame opsluiting van Raponsje haar sociale vaardigheden niet ten goede is gekomen en Max Roijé wil als Peter Pan wel altijd kind blijven, maar onder deze omstandigheden is dat onmogelijk. Dennis Willekens speelt Repelsteel en hoewel alle buitenlandse sprookjesfiguren het bos al in het begin hebben moeten verlaten, heeft hij dit neergezet als een Franse matroos. Hilmar Leujes is als Kabouter Hilmar de enige muzikant in het gezelschap, maar meer dan zijn prima pianospel heeft deze voorstelling ook niet nodig.
In hun zoektocht naar de Koningin leren de sprookjesfiguren niet alleen veel over elkaar, maar maken ze zelf ook een ontwikkeling door, al loopt het zoals gezegd niet voor iedereen goed af. De teksten (van Max Roijé) zijn vaak scherp en recht voor zijn raap. Met name in het inleidend exposé had ik een associatie met de tekststijl Van Kooten en De Bie. Elk hoofdfiguur zingt ook een eigen solo en doet dat zonder uitzondering zeer sterk. Daarnaast zijn er enorm veel verrassende en over-the-top komische elementen verwerkt, waardoor het publiek afwisselend op het puntje van de stoel zit, danwel van die spreekwoordelijke stoel afrolt van het lachen. Sommige verhaallijnen worden niet helemaal afgerond en het geheel heeft een sterk try-out karakter, maar dat is ook deels inherent aan de experimentele insteek van M-Lab producties.
Het is geen voorstelling voor tere zieltjes en ik zie deze voorstelling ook geen landelijke tour langs grote theaters maken, maar voor liefhebbers van muziektheater is het een buitenkansje dat je niet mag laten liggen. Ontbossing wordt vandaag (1 maart) en morgen nog gespeeld in M-Lab. Meer info: www.m-lab.nl