Een serie wenskaarten van de hand van schrijver Dan Goggin met grappende nonnen in de jaren ’80 van de vorige eeuw werd zo populair, dat het werd al snel omgevormd tot een cabaret-voorstelling die vier dagen off-Broadway zou gaan spelen. Die vier dagen werden uiteindelijk 38 weken, waarna er een volledige musical werd ontwikkeld, die bijna 3700 keer werd gespeeld en daarmee de op een na langst spelende off-Broadway musical werd. Nunsense was een groot succes, dat niet eenmalig bleek, want er kwamen een aantal sequels en spin-offs, televisieprogramma’s en ruim vijfduizend buitenlandse producties, waarvan twee in Nederland; Nonsens! in 2003 en Nonsens – Lieve Heren in 2004, beiden door Albert Verlinde. Gisteren ging de derde professionele Nonsens in Nederland in première, in het Rotterdamse Oude Luxor, geproduceerd door Dommelgraaf en Cornelissen.

Het verhaal is snel verteld; vier nonnen, aangevoerd door Moeder Overste, hebben een benefiet-avond georganiseerd om de begrafenis van vier van hun non-collega’s te betalen. Een onfortuinlijk gevalletje van botulisme in vissoep heeft namelijk 52 nonnen van het Klooster van Onze Lieve Vrouwe van Schokland het leven gekost. Ze hebben inmiddels het geld voor 48 begrafenissen bij elkaar weten te sprokkelen, maar voor de laatste vier ontbreken de middelen nog. Ze worden in de diepvries gestopt totdat het benefiet met liedjes, sketches, een quiz en een poppen-act voldoende geld heeft opgeleverd.

Het is vooral dankzij de ijzersterke cast dat deze voorstelling overeind blijft.

Er mag gesproken worden van een ware sterrencast, met Marjolijn Touw als Moeder Overste Zuster Maria Regina, Mariska van Kolck als de ambitieuze Zuster Maria Futila, Wieneke Remmers is street-wise en swag als Zuster Maria Beyoncé, Brigitte Heitzer is de aan geheugenverlies lijdende Zuster Maria Amnesia en Renée van Wegberg is de benjamin van het stel als de Zuster-met-dansaspiraties Maria Pavlova. De kwinkslag-wenskaarten en cabaret-oorsprong zijn nog prominent aanwezige ingrediënten en bieden volop ruimte aan actuele verwijzingen die niet gespeend zijn van zelf, musical- en kerkspot. Daarnaast is er veel publieks-participatie, dat in een theater toch altijd wat moeizamer is en beter tot zijn recht zou komen in een echte cabaret-opstelling, waarbij publiek vooraan aan tafeltjes zit, waartussen de cast zich kan begeven. Het benefiet-programma is divers, waardoor er altijd wel elementen inzitten die je kunnen aanspreken, maar dat heeft ook een keerzijde; de acts die je wat minder aanspreken gaan ten koste van de aandacht, waardoor er een spanningsboog ontbreekt en het tempo gevoelsmatig wegvalt. De scène waarin Moeder Overste per ongeluk in aanraking komt met een party-drug is hilarisch, maar ook laten de dames regelmatig horen dat ze niet voor niets tot de top van het musical-genre behoren. De grappen variëren van belegen tot vlijmscherp, maar het is toch vooral dankzij de ijzersterke cast dat deze voorstelling overeind blijft. Nonsens biedt veel ruimte tot improvisatie en inspelen op de actualiteit; als die ruimte benut gaat worden kan de cast zich hier heel goed mee uitleven en het publiek een vermakelijke voorstelling voorschotelen die geen twee avonden hetzelfde is.

Frank

Nonsens speelt tot 3 mei in theaters in Nederland. Meer info en speellijst: www.dommelgraafencornelissen.nl