Nu de rookwolken van het Musical Awards Gala wat zijn opgetrokken, genomineerden een beeldje rijker of een illusie armer zijn geworden en TV-kijkers en Gala-bezoekers zich afvragen wat ze nu eigenlijk gezien hebben, is het ook voor MusicalJournaal tijd om even terug te blikken op het “musicalhoogtepunt van het jaar”.

Dit musical awards jaar was op vele punten niet te vergelijken met andere jaren. De nominatiecommissie (dit jaar uitgebreid met een vertegenwoordiging vanuit het publiek) bepaalde nu niet alleen wie er genomineerd was, maar ook meteen wie de eindwinnaar was per categorie. Bovendien heeft ze de genomineerde musicals voor de publieksprijzen bepaald, waarna het publiek alsnog per online stem (kleine musical) of telefoon/sms (grote musical) mocht bepalen welke productie er met de eindoverwinning vandoor ging. Het Gala zelf was ook aanzienlijk anders van opzet dan andere jaren; na steevast aan het einde van het seizoen in juni georganiseerd te worden, werd nu besloten dit te verplaatsen naar het begin van het nieuwe seizoen, opdat de nieuwe producties beter belicht konden worden. Omdat de Avro dit niet in hun programma kon inpassen, ging de organisatie in zee met RTL, die het Gala koppelde aan een speciale uitzending van Life4You en het presentatiekoppel Carlo Boszhard en Irene Moors. Naast de genodigden, genomineerden, commissieleden en VIP’s kon ook het publiek aanwezig zijn, tegen betaling van €255 (ex BTW) per persoon.

Om met dat laatste te beginnen: blijkbaar werden er voor die prijs niet zoveel kaarten verkocht, want de organisatie meende te elfder ure (lees: de zondag voor het Gala en op vrijdag, twee dagen voor het Gala) nog vele tientallen kaarten gratis te moeten weggeven aan Life4You publiek en deelnemers aan wedstrijd waarmee enkel een plaats aan de Rode Loper verdiend kon worden. En hoewel de kopers van het (dure) ticket op het hart werd gedrukt om zich toch maar vooral aan de strikte dresscode (“black tie”) te houden, werd die regel maar niet gehandhaafd bij de gratis weggegeven kaarten. Met als gevolg dat er een hoogst opvallend contrast ontstond tussen de reguliere genodigden in smoking of avondjurk en groepjes “last minute publiek” dat alles variërend van spijkerbroek, legging tot zelfs trainingsbroek had aangetrokken. Deze mensen werden voornamelijk op het balkon, achter de leden van de nominatiecommissie geplaatst, waar ze de live-uitzending onveilig maakten door onophoudelijk te fotograferen, zelfs inclusief flitser. In de pauze tussen de twee uitzendingen en op het feest naderhand waren ze niet alleen door hun outfits herkenbaar, maar vooral ook door hun gedrag; met kladblok in de aanslag iedereen met een enigszins bekend gezicht om een handtekening vragend, een succes afsluitend met een luid gillend “ik heb een handtekening van [vul hier de naam van de artiest in kwestie in], tot het continu stilzwijgend achtervolgen en aanstaren van hun favoriete artiest. Beschamend. Overigens, gemeld moet worden dat er naast de excessen uiteraard ook mensen waren die zich wél normaal gedragen en een leuke avond hebben gehad.

Dan de opzet om het Gala te verplaatsen naar het begin van het nieuwe seizoen, teneinde de nieuwe producties beter in beeld te brengen. Deels is dat geslaagd, met name de previews van Daddy Cool, Miss Saigon en Wicked waren ongetwijfeld van hoger niveau dan wanneer dit in juni had plaatsgevonden, al kun je waarschijnlijk Willemijn Verkaik midden in de nacht wakker maken voor een “Defying Gravity” van wereldniveau. Dat ze als eerste performer een staande ovatie kreeg was niet minder dan volledig verdiend. Voor de previews van Next to Normal en Saturday Night Fever was dit voordeel er niet (die zijn nog lang niet begonnen aan de repetities), maar opvallend genoeg waren deze twee items alleszins goed te noemen. Ook De Producers heeft niet kunnen profiteren van de verplaatsing, want deze productie is pas vandaag (dag ná het Gala) begonnen met de repetities. Gemiste kansen zijn het niet vertonen van live gespeelde previews van o.a. Droomvlucht en Oorlogswinter, die respectievelijk al in de try-out fase zitten en de première net achter de rug hebben. De tijd die daarvoor nodig was had men eenvoudig kunnen inplannen, door het reduceren van non-musical items als de gesprekken aan de keukentafel met Gerard Joling, Paul de Leeuw en Eric van Tijn.

Het concept om het Gala te integreren in een Life4You programma heeft in ieder geval niet geresulteerd in opzienbarende kijkcijfers; de middageditie werd door amper 510.000 kijkers bekeken, met een marktaandeel van 17% en de avonduitzending door de nog steeds schamele 758.000 kijkers met een naar 12% terug gelopen marktaandeel. Geconcludeerd mag worden dat een groot deel van de 1.3 miljoen kijkers van vorig jaar afgehaakt is, terwijl dat waarschijnlijk ook geldt voor een deel van de reguliere kijkers van Life4You. In een tijd waar cijfers heersen en de concurrentie steeds verder toeneemt, moet de conclusie hieruit duidelijk zijn: niet meer doen. Een conclusie die ondersteund wordt door de tussenstand in onze eigen poll: 90% van onze bezoekers kwalificeert deze opzet als “Eens maar nooit weer”, terwijl slechts 6% dit een “Gouden combinatie” noemt.

De uitslag van de Awards kenden minder onplezierige verrassingen dan de opzet en uitwerking van het Gala. De algemeen gangbare mening was dat de Award voor Jon van Eerd verdiend en voorspelbaar was, dat Petticoat wat ruim bedeeld was (bijvoorbeeld de Award voor het Beste Script, die velen eerder aan Soldaat van Oranje hadden willen geven) en dat Soldaat van Oranje hier en daar wat tekort gedaan was. Grootste verrassing was uiteraard dat de actrice voor wie een musical was geschreven, deze niet kon verzilveren met een Award. We hebben het uiteraard over Chantal Janzen en de prijs voor de beste vrouwelijke hoofdrol in een grote productie. Het was wéér Lone van Roosendaal die deze voor haar neus weg kaapte en daarmee bevestigde dat ze, net als vijf jaar geleden (Lone won toen voor haar rol in Sweet Charity, vóór o.a. Chantal die in Beauty & The Beast speelde), de enige is die Chantal heeft weten te “verslaan” in een rechtstreeks duel.

Vooruitkijkend naar volgend jaar zijn er nu al minstens twee conclusies te trekken. De eerste (en belangrijkste) is dat deze opzet van het Musical Awards Gala niet succesvol is en dus niet de juiste weg is. De tweede conclusie is dat het beeldje voor de beste vrouwelijke hoofdrol in een grote musical nu al van een naam voorzien kan worden. Willemijn Verkaik.

Frank