Met het Musical Awards Gala 2020 is het musicaljaar 2019 officieel afgesloten. De prijzen zijn verdeeld en het publiek is weer geïnformeerd over de producties die het komend jaar in de Nederlandse theaters te zien zijn. De genomineerden zullen inmiddels met een lichte kater wakker geworden zijn, hetzij van de champagne na het vieren van een award, hetzij door een (lichte) teleurstelling omdat de nominatie niet verzilverd werd.

Het Gala
Het Musical Awards Gala kent een min of meer vaste – en daardoor voorspelbare – structuur: opening – praatje – optreden – bekendmaking award – dankwoord van winnaar –  filmpje van nieuwe producties. Weliswaar zijn de optredens ieder jaar anders, toch lijkt er bij het (televisiekijkend) publiek nu een zekere verzadiging te zijn opgetreden. De kijkcijfers blijven de dalende trend doorzetten en zijn nu al ruim onder een miljoen gezakt, terwijl in het verleden rond de twee miljoen mensen het gala bekeken. Blijkbaar zijn de makers onvoldoende in staat om de kijker een interessant programma voor te schotelen.  Het helpt ook niet dat het openingsnummer te rommelig in beeld is gebracht, camerastandpunten regelmatig onflatteus laag waren en de autocue het soms af liet weten. Hoe het dankwoord van Ivo van Hove werd afgekapt was ronduit lomp. Dit was allemaal te voorkomen geweest met (meer) repetities.

Voorafgaand aan de uitzending werden de awards voor de creatives uitgereikt. Dit werd ingeleid door een gehaspelde toespraak van de voorzitter van de Stichting Musical Awards, die (net als bij de nominatielunch vorige maand) meende te moeten aangeven dat het zo fantastisch was dat dit een “onder ons” feestje was en er geen “normaal publiek” bij aanwezig was. Kan iemand deze man uitleggen dat het musicalgenre in Nederland bestaat bij gratie van het grote publiek?

Het slotstuk en hoogtepunt van de avond was het spetterend optreden van Tina, De Tina Turner Musical. De zaal ging volledig uit haar dak en het werd terecht beloond met een spontane staande ovatie. Dat moet de cast, die op 1 februari start met de eerste try-out, goed doen.

De Awards
Een nieuwe jury, een nieuw begin? Het lijkt er wel een beetje op. De grote “mainstream” musicals moesten het in voorgaande jaren regelmatig afleggen tegen kleinere gesubsidieerde voorstellingen. De oogst was bijvoorbeeld voor The Lion King, Hair, On Your Feet of Mamma Mia! gewoonweg (te) mager. Dat er nu (met een geheel vernieuwde jury) wel jury-waardering is voor Kinky Boots en Anastasia geeft wellicht aan dat beoordeling door jury en publiek niet ver uiteen hoeft te lopen. De uitzondering die gemaakt is voor Fun Home (niets ten nadele van deze voorstelling, maar Fun Home speelde slechts anderhalve week, terwijl de reglementen van de Musical Awards voorschrijven dat er minimaal 35 voorstellingen worden gespeeld) is mogelijk (hopelijk?) nog een laatste stuiptrekking van een voorkeur die bij de vorige jury erg prominent aanwezig was.

Het aantal awards dat wordt uitgereikt was in het verleden veel hoger. Gisteren werden er 12 reguliere jury-awards uitgereikt (waarvan 5 voor creatives), terwijl dat er in 2017 nog 15 waren (4 voor creatives). Het aantal awards voor uitvoerenden is in drie jaar tijd dus gedaald van 11 naar 7. Dit wordt grotendeels veroorzaakt doordat het onderscheid tussen grote en kleine musicals alleen nog in de categorie “beste musical” wordt gemaakt. Wellicht is het zinvol om de kleinere (gesubsidieerde) voorstellingen in een aparte categorie onder te brengen, al dan niet onder de vlag van de Musical Awards. De suggestie van Gerrie van der Klei om structureel een award uit te reiken voor het beste ensemble (On Your Feet kreeg 2 jaar geleden een “eenmalige” award hiervoor) zou serieus opgepakt moeten worden. Dat kinder- en familievoorstellingen uitgesloten worden doet ook geen recht aan deze (zeer populaire) categorie. Het is ook des te vreemder dat er wel kindervoorstellingen worden aangekondigd in de filmpjes tussendoor.

Een voorzichtige conclusie is dat musical wordt weer terug gegeven aan de doelgroep: het grote publiek. Daarbij past echter dat er toch ook weer een beperkt aantal plaatsen beschikbaar gesteld worden voor vrije verkoop. Bij voorkeur ook in een van de prachtige theaters in Nederland met meer grandeur dan het sfeerloze RAI Theater.

Frank