Een gevaarlijke driehoeksverhouding met fatale afloop. Dat is in het kort het plot van de off-Broadway rock-musical Murder Ballad, die gisteren in première ging in de Goudse Schouwburg. De opbouwende suspense culmineert in een verrassende afloop. Helaas een grote overeenkomst met de theater-realiteit, want de voor vandaag aangekondigde persconferentie belooft niet veel goeds voor de sector en daarmee ook niet voor de tour van Murder Ballad.

Het is wrang dat de corona-crisis er zowel voor gezorgd heeft dat we deze voorstelling mogen zien, alsook dreigt deze voortijdig te beëindigen. Nadat half maart het land min of meer op slot ging, besloot producent STENT Productions een kleinschalige voorstelling naar Nederland te halen, die binnen de randvoorwaarden van deze crisis rendabel in theaters te brengen was. De keuze viel op de off-Broadway rock-musical Murder Ballad, dat in een vertaling van Florus van Rooijen (tevens regie) met een vierpersoons cast gespeeld wordt.

Vajèn van den Bosch speelt de losbandige Sara, die na een stormachtige relatie met Tom (Jonathan Demoor) in rustiger vaarwater komt, als ze trouwt met Michael, gespeeld door Buddy Vedder. Sara wordt moeder van een dochter, maar na enkele jaren kruipt het losbandige bloed waar het niet gaan kan en zoekt ze haar ex-lover Tom weer op. Ze raakt verzeild in een driehoeksverhouding, waarbij iedereen slachtoffer wordt, voor één persoon zelfs letterlijk. Het geheel wordt aan elkaar gezongen (de musical is volledig doorgecomponeerd) door de verteller, Cystine Carreon.

Hoewel de voorstelling geheel conform RIVM voorschriften is uitgewerkt, is dat nergens storend. Zingend wordt afstand gehouden, maar het spel van aantrekken en afstoten trekt zich niets van deze afstand aan. De diabolische kadering door Cystine versterkt de spanningsboog nog verder. Naast haar prachtige zang speelt ze ook een paar stukken mee op de elektrische viool en is ze dreigend aanwezig met haar stille spel. Vajèn laat in Murder Ballad een compleet andere kant van zichzelf zien, waarin ze het personage van Sara een dramatische karakterontwikkeling laat doormaken. Aanvankelijk grofgebekt en de touwtjes stevig in handen, raakt ze de controle kwijt en wordt een speelbal van haar eigen emoties en die van een ander. Vocaal is ze de rock-chick die stevig gas kan geven. Vocaal verrassend is ook Buddy Vedder; in het eerste deel van de voorstelling moet hij zijn lagere registers aanspreken, maar naarmate de spanning in zijn personage verder oploopt, gaat ook zijn stem omhoog. Hij bouwt de energie mooi op en blijft de controle houden, waar zijn personage die dreigt te verliezen. Jonathan tenslotte laat zien waarom hij bijna negen jaar geleden zoveel indruk maakte in Next to Normal. Vocaal levert hij topprestaties en zijn uitbeelding van de agressieve Tom blijft overal geloofwaardig.

De staging is kunstig  vervlochten met gebruik van het “barcode” achterdoek; het biedt verbinding in parallelle scènes en het sobere kleurgebruik draagt bij aan de opbouw van de spanning. De vleugel op het toneel (mooi bespeeld door muzikaal leider Marnix Wetzer) is tevens de bar van de club waar Tom eigenaar van is.

Murder Ballad is een lichtpuntje in donkere tijden. Het zou ontzettend jammer zijn als dit niet meer dan een kortstondige opflikkering blijft. Zelfs als theaters tijdelijk dicht gaan, verdient dit een ruime tour langs Nederlandse theaters.

Frank

---

 

---