Zoals zoveel kinderen las ik tijdens mijn schooltijd het dagboek van Anne Frank en bezocht ik het wereldberoemde onderduikadres in het achterhuis aan de Prinsengracht in Amsterdam. Jaren later kwam ik in de buurt te wonen van het Merwedeplein waar Anne Frank met haar ouders en zus Margot tot juli 1942 woonde, totdat de hele familie onderdook, de dag nadat Margot een oproep tot tewerkstelling ontving. Een van de plaatsen waar Anne Frank (slechts kort) verbleef, bezocht ik pas gisteren, bij toeval de dag voordat ik naar de musical ‘Je Anne’ in het DeLaMar Theater ging: de overblijfselen van Kamp Westerbork. Hoe indrukwekkend is het om te lopen op de plaatsen waar zij ook gelopen moet hebben, zoals bij de (restanten van de) spoorlijn en de appèlplaats waar de gevangenen zich moesten verzamelen. Anne werd op het laatste transport gezet dat vanaf Westerbork vertrok, eerst naar Auschwitz-Birkenau en daarna naar concentratiekamp Bergen-Belsen, waar zij later overleed. En opeens krijgt zo’n musicalbezoek dan een extra dimensie.

Vlak voordat het gezin Frank onderdook in het later beroemd geworden achterhuis kreeg zij voor haar verjaardag een dagboek waarin zij ruim twee jaar geschreven heeft, totdat de familie Frank en de overige onderduikers ontdekt en gearresteerd werden. Ze richtte haar belevenissen aan ‘Lieve Kitty’, een denkbeeldige vriendin, en ondertekende met ‘Je Anne’. De musical ‘Je Anne’ begint op het moment dat de familie Frank samen met de heer en mevrouw Van Daan en hun zoon Peter onderduiken, in de hoop dat dit slechts van tijdelijke aard is. Later voegt zich de heer Dussel, een tandarts, nog bij het gezelschap. De voorstelling laat vooral zien hoe de verstandhoudingen waren tussen de diverse karakters en hoe die zich in de loop ter tijd ontwikkelden en uiteraard hoe Anne dit beleeft te midden van de continue angst ontdekt en opgepakt te worden. Tegelijkertijd blijft de hoop overeind na de oorlog hun oude leven weer op te kunnen pakken. Terecht zijn het decor (een grote davidster als speelvloer) en de (mooie!) belichting sober gehouden, evenals de muziek. Anne Frank wordt knap vertolkt door Abke Bruins die uiteraard de grootste rol in dit verhaal speelt. Zij weet goed te schakelen tussen de jonge, vrolijke, nog wat onstuimige Anne die haar moeder (Marloes van den Heuvel) daarmee tegen zich in het harnas jaagt en de wat serieuzere en levensbeschouwelijke kant van Anne. De tweede grote rol is weggelegd voor Thom Hoffman als Otto Frank, de vader van Anne, die de leiding neemt bij de onderduikactie en alle mogelijke moeite voor zijn gezin doet om het hoofd (ook moreel) boven water te houden. Thom Hoffman weet een zeer geloofwaardige vader Frank neer te zetten en de chemie met zijn dochter is aandoenlijk en hartverwarmend. Zijn spel in de slotscène is zeer indrukwekkend en ontroert de hele zaal diep. De overige rollen zijn kleiner en fragmentarischer, maar worden prima neergezet. Ondanks dit alles werd ik niet de hele voorstelling meegezogen in het verhaal en was het op een aantal momenten wat langdradig. Dat gebeurde met name tijdens verschillende zangnummers, waarvan de tekst wel erg simpel was en weinig tot de verbeelding sprak. Door alle acteurs werd overigens goed tot zeer goed gezongen. Complimenten ook voor de geluidstechniek van het DeLaMar theater, want bij elke voorstelling (zowel in de grote als in de kleine zaal) blijkt deze weer van uitstekende kwaliteit te zijn.
De voorstelling eindigt wanneer de onderduikers ontdekt worden, net wanneer nieuwe hoop was ontstaan nadat via de radio was te horen dat de geallieerden in Noord-Frankrijk waren geland. Zoals al gezegd, de slotscène is zeer indrukwekkend en de afloop van het verhaal is bekend: op transport naar Westerbork en vervolgens naar diverse concentratiekampen waar iedereen, behalve Otto Frank, overleed. Het publiek bleef dan ook minuten stil voordat een welverdiend luid applaus voor de spelers klonk.

‘Je Anne’ is nog te zien tot en met 26 februari 2011 in verschillende Nederlandse theaters. Voor meer informatie en reserveringen, zie de site van Mark Vijn Theaterproducties: www.hitmusical.nl.

Stefanie – 14 januari 2011