Toen dit voorjaar de programmering van de theaters in één klap van tafel werd geveegd, werd gevreesd dat met name de kleinere producenten een grote kans hadden definitief om te vallen. Een half jaar later blijkt deze groep toch inventief met de beperkingen (en mogelijkheden) om te kunnen gaan. Eén van deze producenten is De Theater BV, die naam maakte met voorstellingen als Ghost Stories en Goodbye, Norma Jeane. In een maand tijd werd een geheel nieuwe productie opgezet, met een script van Allard Blom, muziek van Ad van Dijk en regie van Martin Michel. Gisteren ging Een leven samen officieel van start.

Een leven samen vertelt het liefdesverhaal van twee dementerende bewoners van een verzorgingstehuis. Ze lijken ieder hun eigen dagelijkse leefpatroon te hebben, totdat er lichtpuntjes uit een ver verleden door de mist in hun hoofd dringt. Julius (Alfred van den Heuvel) en Ina (Doris Baaten) blijken een gemeenschappelijk verleden te hebben, dat in flashbacks wordt verteld door hun jonge uitvoeringen Ara Halici en Alexandra Alphenaar. De flashbacks tekenen het beeld van een liefdesrelatie, vurig maar intermitterend. De aantrekkingskracht tussen de kunstzinnige en impulsieve Julius en de gestructureerde en weloverwogen Ina is enorm. Opposites attract, maar een lang leven samen kan er voor hun niet inzitten, temeer omdat Ina kiest voor het gezinsleven met haar jeugdliefde Bram. De liefde vlamt gedurende de dag door hun terugkerende herinneringen weer op, om vervolgens aan het einde van de dag weer te doven in de mist van hun dementie. De volgende dag begint de cyclus opnieuw.

Het plot draagt kenmerken van zowel het intieme liefdesverhaal van The Bridges of Madison County als het bizarre van een steeds terugkerende dag uit Groundhog Day, maar heeft meer dimensies gekregen door de  ontroerende, maar ook wrede gevolgen van dementie. Daarnaast is het verzorgingstehuis in de huidige tijd geplaatst, compleet met RIVM-maatregelen en mondkapjes. Hoewel het tempo van de voorstelling weinig variatie kent, is de regie toch regelmatig spannend genoeg om de toeschouwer bij de les te houden. Een mooie vondst is om terugkerende herinneringen uit te laten beelden door het oudere personage in dialoog met de jongere tegenspeler te laten gaan. Aanvankelijk bestaat de herinnering uit niet meer dan een eerste lijn van een tekening (die Julius van Ina had gemaakt, maar nooit af kwam) of beelden van de blauwe regen, de plant die Julius bij het afscheid aan Ina gaf.

Tegenover het indringende spel staat een score die niet echt beklijft en weinig urgentie in het verhaal heeft; de (goed) gezongen nummers zijn meer rustpunten in het toneelspel.

Met de eenakter Een leven samen laat De Theater BV zien hoe je in korte tijd, met weinig middelen en veel beperkingen toch een indringende voorstelling kunt maken die de gang naar het theater meer dan waard is. Dat is een groot compliment waard aan de producent en creatives!

Frank

Scènefoto: Annemieke van der Togt, overige foto’s: Musicaljournaal.nl