“Ik ben wie ik ben en jij mag zijn wie je wilt.” Meer woorden had deze recensie niet hoeven hebben. Helaas geldt dat wel voor de personages afkomstig van planeet Transsexual, maar is die tolerantie op onze planeet nog ver te zoeken. Alleen al daarom komt de Rocky Horror Show, gisteren in première gegaan in het International Theatre Amsterdam, als geroepen.

De musical was twee jaar na de wereldpremière in 1973 aanleiding voor een film, The Rocky Horror Picture Show. De film flopte aanvankelijk, maar dankzij een schare enthousiaste fans, bleef de film in de bioscopen en vergaarde een cult status. Het bracht een klassiek musicalnummer voort (‘The time warp’) en het bizarre verhaal – een mix tussen een hommage aan klassieke horror- en science fiction films en de culminatie van de sexuele revolutie – heeft bijzonder genoeg een tijdloze musical voortgebracht.

Het verhaal is absurdistisch en zit vol onverwachte plotwendingen. Het begint redelijk “normaal”, als het jonge, brave stel, de net verloofde Janet (Esmée Dekker) en Brad (Samir Hassan), na een bruiloft per auto vertrekt om een oude vriend op te zoeken. Tijdens een zware onweersbui krijgen ze lekke band. Omdat het reservewiel ook lek is, gaan ze op zoek naar hulp. In een bouwvallig theater stuiten ze op de “swingende” groep rondom de genderfluïde mad-scientist Dr. Frank ’n Furter (Sven Ratzke). Riff Raff (Raymond Kurvers) en Magenta (Ellen Pieters) zijn broer en zus, die dol zijn op elkaar. Columbia (Sabine Beens) is/was idolaat van Frank. En dan is er Rocky (Yoran de Bont), het perfecte monster, gecreëerd door Frank. Samen met hun planeetgenoten van Transsexual (gespeeld door Anna Joan, Jary Sluijter, Isabel Diaferia en Bob van de Weijdeven) hebben ze maar één obsessie: seks. Veel seks. Uiteindelijk moeten ook Janet en Brad er aan geloven, als ze ontmaagd worden door Frank. Nadat biker Eddie (Barry Beijer) op tragische wijze om het leven komt en ook de vriend van Janet en Brad Dr. Scott (wederom Barry Beijer) opduikt, dreigt het kaartenhuis van Frank ineen te storten.

De cast is zonder uitzondering ijzersterk, al is het meteen duidelijk dat Sven Ratzke de perfecte belichaming is van Dr. Frank ’n Furter. Door het (grappige) openingslied van Magenta (waarin ze de klassieke horror/science fiction films bezingt) verwacht je dat daarmee het verhaal aan elkaar gezongen wordt, maar niets is minder waar. Op gezette tijden duikt de über-droge verteller (Erik Brey) op, om het verhaal van commentaar te voorzien. Hoewel er relatief veel dialoog is, gaat dat niet vervelen, niet in de laatste plaats doordat het script moeiteloos van Engels (een aantal songs is niet vertaald) naar Nederlands, Duits of zelfs een enkel woord Frans schakelt. Uitgevoerd door de Nederlands/Duitse Ratzke komt dat zeker niet geforceerd over. Esmée Dekker blijkt een wolf in schaapskleren, hoewel sexbeest/girl next door wellicht een betere uitdrukking is. Samir probeert vast te houden aan zijn degelijke inborst, maar uiteindelijk weet Frank/Sven ook in hem het beest te doen ontwaken. Barry blijkt als Eddie een uitstekende rocker te zijn! Yoran moet stevig aan de bak zijn geweest in de sportschool en laat zien dat hij als een vriendelijk en kwetsbaar monster erg geloofwaardig is. Wie had gedacht dat een woord als geloofwaardig ooit in een recensie over de Rocky Horror Show zou voorkomen…

The Rocky Horror Show heeft wereldwijd een traditie van publieksparticipatie. Zoals producent Hans Cornelissen tijdens de perspresentatie al zei: “Op het toneel mag álles, in de zaal bíjna alles”. Opgezweept door de aanstekelijke choreografieën van Chiare Re kan menig bezoeker zich niet inhouden en zal opspringen en meedansen met de Time Warp. De cast zal er niet van opkijken, uw medebezoeker wellicht wel. Niets van aantrekken, gewoon meedoen, want iedereen mag zijn wie je wil!

Frank

Meedoen? Lees hier de tips! Of boek een kaartje via www.degraafencornelissen.nl

Foto’s van de première vind je op onze Facebook-pagina.