Alex Klaasen en Freek Bartels in feel-good revue ‘Showponies’
Komend seizoen gaan Alex Klaasen en Freek Bartels de ‘feel-good revue’ Showponies spelen. Een speellijst of planning is nog niet bekend.
Alex Klaasen is een showpony. Altijd strak in de vlechten, glad gekamd en de hoeven gelakt. Want more is more. Salinero is er niks bij. Steeds weer hongerig naar een oorverdovend applaus, nieuwe muzikale weides om te grazen en nog hogere hordes om te bespringen, trippeltrappelt dit prijzenpaardje weer in perfecte galop langs de Nederlandse theaters. Maar wie is deze showpony nou echt? Wat gaat er schuil achter al die veren en strikken? En waarom zien we dat nooit? Het leven is geen ponykamp, maar wat als je als pony geboren wordt?
Showponies is een feelgood-revue met een staartje. Een pop-up-spektakelshow over privacy en de tol van de roem. Met daarin een cursus “echt-zijn voor beginners”, een musical over hysterische fans, een klucht die eigenlijk een opera wil zijn, een nep-orkest en een suikerklontjes-afterparty met Pony St. Clair. Samen met o.a. collega-knollen Freek Bartels, Daniel Cornelissen en Jip Smit brengt Alex zoals we van hem gewend zijn een avond vol humor, oude en nieuwe typetjes en natuurlijk veel liedjes en dans. Liedjes over niks en liedjes over alles. Kortom een avondje topdressuur in gestrekte draf. Met vallen en opstaan. Want een showpony must go on. Altijd.
Voor de pauze werden we getrakteerd op een prachtige show (revue?) Van 8 jonge honden (of liever: ponies) olv de grote professional Alex Klaassen. Echt schitterend! Na de pauze werd -eigenlijk zonder enige aanleiding- de voorstelling een totaal andere: knap gezongen en natuurlijk een ijzersterke performance van Alex met prachtige liedjes in een decor dat verwees naar de West Side Story, MAAR: het was een totale stijlbreuk met vóór de pauze, waardoor ik eigenlijk meer het idee kreeg dat Alex ontzettend graag nog even “zijn/haar dingetje” wilde doen, dan dat het nou zo thuishoorde in deze voorstelling. Voor alle duidelijkheid: ik ben er helemaal voor dat mannen vrij moeten zijn om als vrouw te verschijnen. Dat het tweede deel er op deze manier niet thuishoorde was jammer omdat het afbreuk deed aan het geheel. Het niveau van de artiesten is (ook de jonge honden / ponies) echt groot! Waarom kon de liedjesperformance niet korter en in dezelfde stijl als vóór de pauze?